Қазақ тілі помогите
Задание на фото
Ответы
"Соғыс кезіндегі балалық шақ"
Соғыс жылдарындағы балалар…
Қандай қорқыныш, қандай әділетсіздік! Олар әкелерін майданға аттандырып, елдегі шаруашылық тұтқасын өз қолына алды. Ертеден қара кешке дейін, қараңғы түн құшағында егін орды, жер жыртты, жауынгерлер үшін жылы киім жинастырды...
Осының барлығын О. Бөкей атындағы №44 қазақ орта мектебінің 5 сынып оқушылары сол жылдары небары 5, 10 жаста болған балалардың өз аузынан естіді. 4 мамыр күні кітапханамызда қонақта болған Берденов Қабдош пен Зүкенов Мәуітқазы ақсақалдар соғыс жылдарында өткен балалық шақтың қиындығы, зұлмат соғыстың ауыртпалығы жайлы оқушыларға әңгімелеп берді. Бұл кездесу балаларға үлкен әсер қалдырды. Кездесу біткеннен кейін де балалар сұрақтарын қойып ақсақалдардың жанынан шыға алмады.
Біздің қазақ халқы сол Ұлы Отан соғысы жылдарында қай жерде мерт болғанын білмей, із-түзсіз жоғалтқан аға-бауырларын әлі күнге дейін сағына іздейді. Сағынышпен еске алып отырады. Соғыс сызы әлдеқашан естен шыға бастаса да, кеудедегі сартап сағыныш, о шіркін, әлі де үзілер емес. * * * Ілгеріде… Қызылордадағы жастар ұйымының бөлім басшысы қызметін атқарып жүрген шағымызда туған інімдей боп соңымнан ерген бір бауырым – нұсқаушы Ниятолла (өзі осылай атағанды ұнататын) Раманқұлов маған әлі сиясы кеппеген бір өлеңін асыға-алқына оқығаны бар. Өзім әлдебір қарбалас жұмыс жайымен сапырылысып жатсам, ол да жағадан алып: – Тыңдашы, ғажап жыр! – дейді. – Өткір өлең… Ызғарлы өлең… – Е, қойшы! Осы күні өлең тыңдап отыратын уақыт па екен, – деймін оның алқынған көңілің баса сөйлеп. Жүрегі жырға толы азаматтың фәниден аттанардан аз ғана бұрын жазған бір жырында мынадай жолдарда өмір сүрген.