Предмет: Қазақ тiлi, автор: BekarysTOP

Ақан сері
Мінезі:
Поэмасы:
Көмек керек!!!!!!!!!!!!

Ответы

Автор ответа: megamelasaira
1

Ответ:

Ақан Сері ақкөңіл,мейірімді,ақын,сазгер,әнші адам

Мысалы Құлагер позмасында:

Жел соқса, қамыс басы майда деймін,

Атыңды, ат айдаушы, айда деймін.

Алдыңғы ат баран болмай, қылаң болды,

Жығылмаса Құлагер, қайда деймін?!

Түбінен дәйекшінің тұрдым тосып,

Алушы едім бәйгеңді талай қосып.

Отыз ат уәделі өтіп кетті,

Сол жерде тұра алмадым, денем шошып.

Міндім де Саралама, тұра шаптым,

Бәйгі алам деп, бұл істен залал таптым.

Намазшам, намаздыгер арасында

Баланы жылап жатқан әрең таптым.

Құлагер, айналайын шабысыңнан,

Атағы елге шыққан дабысыңнан.

Біліп ем өлеріңді, Құлагерім,

Шыңғырған түсімдегі дауысыңнан.

Құлагер, шешең сұңқар, әкең тұлпар,

Соғып ең дөненіңде сегіз арқар.

Сен өлсең, орнын басар көк бесті бар,

Болады, Құдай қосса, о да тұлпар.

Құлагер, жаз жайладым, күз жайладым,

Тұсына қызды ауылдың көп байладым.

Өлді деп Құлагерді естігенде,

Бір тұрып, бір отырып, ой ойладым.

Құлагер, құлыныңнан керім едің,

Нағашым сұрағанда беріп едің.

Жылқымды Жыланшыққа айдағанда,

Бір сыншы, көзің шыққыр, көріп еді.

Құлагер, топтан озған жүйрігім-ай,

Жарасар келте жібек құйрығың-ай.

Түбіне Ерейменнің айдап келіп,

Құдайдың қарай қойшы бұйрығын-ай.

Тұлпардың аунағаны туған жерің,

Биеден туа бермес сендей құлын.

Жүз қой мен он төрт құр ат, төрт тайтұяқ,

Бір жолда әперіп ең ердің құнын.

Шыныңмен өлгенің бе, Құлагерім,

Салбырап саптаяқтай төменгі ернің.

Баспа-бас қызға бермес жануарым,

Басылмас бір шырқамай менің шерім.

Құлагер, нұрың кандай, даңқың қандай,

Тұрушы ең тоғыз шелек суға қанбай.

Бәйгеге жүз шақырым айдағанда,

Жүруші ем ауыздықпен тоқтата алмай.

Құлагер, жерді жарған дабысың-ай,

Өлгенше бұзылмаған шабысың-ай.

Өлімің адамзатпен бірдей болып,

Кетті ғой қалың елге дабысың-ай.

Адамзат даңқыңды естіп қайран қалған,

Атағың Орта жүзге мағлұмданған.

Құлагер, мен қайтейін қайғыланбай,

Шырқатып пластенке әнге салған.

Құлагер, құланыңнан жайлатқаным,

Басыңа ноқта, жүген сайлатқаным.

Тартыншақ жаман әдет қыла ма деп,

Артыңнан бір балаға айдатқанмын.

Құлагер, айналайын тұлпарым-ай,

Бір көрмей тұра алмайтын, сұңқарым-ай.

Даңқыңа бүкіл адам ғашық болып,

Бір көрсек деп тұратын іңкәрім-ай.

Қапыда өліп кеттің, жануарым,

Жібектей күлтеленген құйрық, жалың.

Өлді деп, жануарым, есіткенде,

Шықпады уақыт жетпей шыбын жаным.

Қарағым, айналайын Үркеккерім,

Шықпаған қанша шапсаң ащы терің,

Бір сенің жолыңда боп жұрттың көзі,

Тілегіңді тілеуші ед жұртың сенің.

Құлагер, саған келген бұл бір керім,

Үш жүзді сайран қылған Ақан серің.

Сібірден сегіз дуан қоймай озған,

Қой мойын, қоян жақты, сандал керім.

Күйдірдім отқа салып ашудасты,

Не көрмек әлі де болса басым жас-ты.

Тұсында ешбір жүйрік ілесе алмаған,

Күйігі Құлагердің басылмас-ты.

Құлагер, сені өлгенше міне алмадым,

Өлгенше сайран етіп жүре алмадым.

Өлді деп Құлагерім естігенде,

Ой ойлап орынымнан тұра алмадым.

Бағаңа ділдә беріп алдым сатып,

Ойнатып қызығыңа жүрдім батып.

Бәйгеден жалғыз дара алда келіп,

Жүріп ем бар халықты таңырқатып.

Аузыңа қос ауыздық салып едім,

Сені алып ел шетіне барып едім.

Бір жолы бәйгесіне Құлагердің

Он жылқы, екі жамбы алып едім.

Қолымда ақ қағаз бен қалам, сия,

Кетуші ем сен барыңда елден қия.

Артыңнан тағы шығар бір аягөз,

Көзімнің шүкір қылдым жасын тыя.

Менің атым, сұрасаң, Ақан серің,

Хазірет Ғали дүлдүлі тұлпар керім,

Дүниеде оған жетер ат бар ма еді,

Өлді ғой, мен қайтейін, Құлагерім?!

Ор болып қалушы еді шапқан жерің,

Шаттанып тұрушы еді қосқан елің.

Атығай, Қарауылға олжа салған

Бота тірсек, қыл сағақ, сандал керім.

Құлагерді өлтіргендей алдым несін,

Әркімнің Тәңірім берген несібесін.

Қас қылған жануарым Құлагерге

Жауызға бар тілегім - өлім берсін!

Объяснение:

Өте оңай)))


BekarysTOP: Рахмет бірақ позно (((
megamelasaira: ааа
megamelasaira: Сорри
Похожие вопросы
Предмет: Литература, автор: jhffty675
Прочитайте текст и ответьте на вопросы.
Эпизод из повести Н.В. Гоголя «Шинель»

Вдали, Бог знает где, мелькал огонек в какой-то будке, которая казалась
стоявшей на краю света. Веселость Акакия Акакиевича как-то здесь
значительно уменьшилась. Он вступил на площадь не без какой-то невольной
боязни, точно как будто сердце его предчувствовало что-то недоброе. Он
оглянулся назад и по сторонам: точное море вокруг него. «Нет, лучше и не
глядеть», — подумал и шел, закрыв глаза, и когда открыл их, чтобы узнать,
близко ли конец площади, увидел вдруг, что перед ним стоят почти перед
носом какие-то люди с усами, какие именно, уж этого он не мог даже
различить. У него затуманило в глазах и забилось в груди. «А ведь шинель-то
моя!» — сказал один из них громовым голосом, схвативши его за воротник.
Акакий Акакиевич хотел было уже закричать «караул», как другой приставил
ему к самому рту кулак величиною в чиновничью голову, примолвив: «А вот
только крикни!» Акакий Акакиевич чувствовал только, как сняли с него
шинель, дали ему пинка коленом, и он упал навзничь в снег и ничего уж
больше не чувствовал. Чрез несколько минут он опомнился и поднялся на
ноги, но уж никого не было. Он чувствовал, что в поле холодно и шинели
нет, стал кричать, но голос, казалось, и не думал долетать до концов
площади. Отчаянный, не уставая кричать, пустился он бежать через площадь
прямо к будке, подле которой стоял будочник и, опершись на свою алебарду,
глядел, кажется, с любопытством, желая знать, какого черта бежит к нему
издали и кричит человек. Акакий Акакиевич, прибежав к нему, начал
задыхающимся голосом кричать, что он спит и ни за чем не смотрит, не
видит, как грабят человека. Будочник отвечал, что он не видал ничего, что
видел, как остановили его среди площади какие-то два человека, да думал,
что то были его приятеля; а что пусть он, вместо того чтобы понапрасну
браниться, сходит завтра к надзирателю, так надзиратель отыщет, кто взял
шинель. Акакий Акакиевич прибежал домой в совершенном беспорядке:
волосы, которые еще водились у него в небольшом количестве на висках и
затылке, совершенно растрепались; бок и грудь и все панталоны были в
снегу. Старуха, хозяйка квартиры его, услыша страшный стук в дверь,
поспешно вскочила с постели и с башмаком на одной только ноге побежала
отворять дверь, придерживая на груди своей, из скромности, рукою рубашку;
но, отворив, отступила назад, увидя в таком виде Акакия Акакиевича. Когда
же рассказал он, в чем дело, она всплеснула руками и сказала, что нужно
идти прямо к частному, что квартальный надует, пообещается и станет
водить; а лучше всего идти прямо к частному, что он даже ей знаком, потому
что Анна, чухонка, служившая прежде у нее в кухарках, определилась теперь
к частному в няньки, что она часто видит его самого, как он проезжает мимо
их дома, и что он бывает также всякое воскресенье в церкви, молится, а в то
же время весело смотрит на всех, и что, стало быть, по всему видно, должен
быть добрый человек.

5. Объясните роль данного эпизода в композиции всего произведения.
Проанализируйте проблему, которая поднимается в данном эпизоде, и
выразите свою точку зрения. [3]

6. Проанализируйте образы героев в эпизоде. Сравните и оцените
действия героев. [3]
7 Выпишите из эпизода художественные средства и приемы выражения
авторского отношения к героям и событиям (2 средства). Объясните, с
какой целью их использует автор.
ДАЮ 50 БАЛЛОВ
Предмет: Биология, автор: galinamysak1963