Предмет: Информатика, автор: SVYATsenpaii

PYTHON
Надрукувати слово та його довжину.
Надрукувати РЕЗУЛЬТАТ перевірки довжини слова (парна або непарна)
Перевірити, чи співпадають перша та остання літера слова.
Надрукувати обернене слово.
Приклад. Обчислити кількість слів в рядку R та надрукувати їх окремо.

r=input('r=')

s=’’

k=0

for i in range(len(r)):

if r[i]==’ ‘:

k=k+1

print(s )

s=’’

else: s=s+r[i]

k=k+1

print(s)

print(k)

Ответы

Автор ответа: vimmortal2
4

Програма:
Python:

word = input()

print('Довжина слова - парна' if len(word) % 2 == 0 else 'Довжина слова - непарна')

print('Першя та остання літери співпадають' if word[0] == word[-1] else 'Перша та остання літери не співпадають')

print('Обернене слово:', word[::-1])

Пояснення:

Реєструємо змінну Word, значення якої вводиться з клавіаутри. перевіряємо, чи ділиться довжина введеного слова на 2 без залишку. Якщо так – виводиться повідомлення, що довжина парна, інакше виводиться, що непарна. За допомогою зрізу рядків вибираємо першу та останню літери рядка, виводимо відповідний текст. Також наприкінці виводимо "Обернене слово" за допомогою перевороту слова.

Результат:

привіт

Довжина слова - парна

Перша та остання літери не співпадають

Обернене слово: тівирп

Похожие вопросы
Предмет: Беларуская мова, автор: Аноним
перевод на русский
А жыў там адзін чалавек. З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі: за словам у
кішэнь не лезе. Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка. Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа:
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку. Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Доўга ішоў ён ці коратка, прыходзіць нарэшце
ў новы маёнтак. Хацеў Сцёпка проста ў панскі дом
ісці, ды лёкай спыніў:
— Ты чаго тут, валацуга, цягаешся! I нацкаваў
на яго сабак.
Сцёпка дастаў з торбачкі кавалак хлеба, кінуў
сабакам. Тыя і перасталі брахаць. Тады Сцёпка
зноў падышоў да ганка.
— Што табе трэба? — крычыць лёкай.— Тут
сам пан жыве!
Сцёпка пакланіўся лёкаю і кажа:
— А мой паночку, а мой даражэнькі, вось жа
мне і патрэбен гэты сам пан. Я прыйшоў да яго са
старога маёнтка.
Лёкай памякчэў.
— Добра,— кажа,— я далажу пану пра цябе. Але
скажы ж ты мне, адкуль ты ведаеш, што і я — пан?
— Гм,— хітра кашлянуў Сцёпка,— бачу: ты пан
не пан, а так сабе паўпанак, бо ў цябе лоб нізкі, нос
слізкі, от і відаць, што лізаў панскія міскі.
Узлаваўся лёкай, схапіў Сцёпку за каўнер ды
давай тузаць. Убачыў гэта пан з акна і паклікаў
лёкая да сябе.
— Які там хлоп? — пытаецца пан у лёкая.
— Ды валацуга нейкі са старога панскага
маёнтка,— адказаў лёкай і нізка пакланіўся пану.
Пан успомніў, што даўно не быў у старым
маёнтку.
— Пакліч яго сюды,— загадаў ён лёкаю. Пабег
лёкай клікаць Сцёпку, а той дастаў капшук, набіў
люльку тытунём ды пачаў агонь крэсіць. Выкрасіў
агню, закурыў люлечку. Курыць ды паплёўвае на
чысты панскі ганак.
— Ідзі ў пакоі, цябе пан кліча! — крычыць яму
лёкай.
— Не трасца пана трасе, пачакае,— адказвае
Сцёпка і пакурвае сабе люлечку.
— Ды хутчэй жа ты! — злуецца лёкай.—.. А то
пан цябе розгамі засячэ...
— Не засячэ! Вось дакуру люльку, тады і
пайду.
Чакаў, чакаў пан Сцёпку, не дачакаўся. Кліча
зноў лёкая:
— Чаму хлоп не ідзе?
— Люльку, пане, курыць.
Пан узлаваўся:
— Гані яго сюды!