Предмет: Русский язык, автор: afoninae662

сочинение описание на тему мая комната

Ответы

Автор ответа: nika7920
1
В моей квартире на четвертом этаже, где я живу с мамой и папой у меня есть своя комната. Моя комната очень просторная, широкая и светлая. В ней помещается много нужных вещей – это мягкая кровать, шкаф для одежды, шкафчик для книг и учебников и, конечно же, стол с моим любимым компьютером.
Обои в моей комнате светло-голубые. На окне стоят комнатные цветы, которые я сам поливаю. Пол покрыт мягким ковром. Особенный уют создают голубые шторы, которые спасают меня от солнечных лучей днем, а вечером от пристальных взглядов соседей из окон дома напротив.

На стене над компьютерным столом висят фотографии мои, моих родителей и моих друзей. На столе рядом с компьютером стоят карандаши и ручки в специальном канцелярском стакане.

В дальнем углу комнаты напротив окна папа приделал полочку, на которой я разместил все свои награды, которые получил в клубе шахматистов. Шахматы я люблю с детства.

Еще в моей комнате есть спортивные тренажеры. Это гимнастическая шведская стенка и спортивные кольца, которые отец прикрепил к потолку. Рядом стоит тумбочка, где я кладу свои гантели и гири, чтобы качать силу мышц в руках. Это все что нужно для занятий спортом в домашних условиях.

Чистоту я навожу в своей комнате сам, потому что нужно помогать родителям, которые очень устают на работе. Я люблю, когда все вещи лежат на своих местах, и на них нет пыли. Люблю, когда в моей комнате пахнет свежестью, поэтому я каждое утро люблю открывать форточку и проветривать свое уютное жилье.

Я очень сильно люблю свою комнату, это уютное и теплое жилище. В нем я могу отдохнуть, собраться с мыслями, пережить неприятности, а также заняться любимым делом, например, поиграть на компьютере. Спасибо родителям, за то, что они устроили мне такую великолепную комнату
Похожие вопросы
Предмет: Қазақ тiлi, автор: Айдана2016
Предмет: Қазақ тiлi, автор: lordx12
Перевод не полностью как вам понятно и все ! не слово в слово !


Бұқар жырау «өлмейсің» деп оның көңілін жұбатқан жоқ. Адамның өңменінен өтетін үлкен өткір көздеріндегі нұрдың сөніп бара жатқанын көрді де ең болмаса сөйлесіп қалайын дегендей, Абылайдың төсегіне жақындау отырды.
— Иә, Абылай, — деді сөзді әріден толғап, — елу жылдан астам ат үстінде болдың. Батыр да атандың, ақыры хан тағына да отырдың. Бірақ соның бәрінен не қалды?
Абылай бұл сұрақты күткен секілді. Сәл ойланып жатты да, Бұқарға көзінің қиығын аударды.
— Ұл-қыз дейсің бе?.. Менің кеңесіммен жүрер ұл-қыз болар ма екен? Сөйтсе де екі айтарым бар. Бірі — қазақ аз ел ғой, азып-тозып кетпес үшін, қолдарынан келсе солардың бірлігін сақтасын. Бірлігі бар елді басқару жеңіл. Екінші айтарым — мен елу жылдан астам соғыс жүргіздім. Жетпіске келген жасымда, мейлі айла құрайын, қолыма найза ұстап майданға шығайын, әйтеуір шығыс жағымнан келген жауға, әсіресе, Қытайға қазақтың бір тұтам жерін бергем жоқ. Ал батыстан келе жатқан орыс еліне, оның бекініс, қала салуына қарсы шықпадым. Тіпті қара шекпендеріне егін-жай да бердім. Осыны неге істедім? Ақ патшамен тіл тапқым келді. Рас, кейде оның қиянаты да аз болған жоқ. Абылай, — деді Бұқар жырау, — өмірде қиындықты да, қызықты да көп көрдің, ал сонда қандай өкінішің бар?
— Өкінішім, — деді Абылай күрсініп. — Өз басымның өкініші… Үш жүздің басын қоса алмадым; аз елге хан болдым. Қазаққа мал емшегін емізгенмен, жер емшегін емізе алмадым. Орда Көкшетауда тұрғанда ақылшым болған Тимофей Егорұлының кеңесімен Зеренді, Шортандыны жайлаған төлеңгіттеріме егін егуді үйретсін деп орыс мұжықтарын да әкелдім. Бірақ мал баққан, найза ұстаған сорлы қазақ, тез көндіге қоймады. Жер деген алтын қазына ғой. Екі тепе сулы жері бар өзбек, екі үйір жылқысы бар қазақтан бай тұрады. Және жұттан да қуаңшылықтан да қорықпайды. Ал мен жаудан қазақтың жері біткенін қорғаймын деп жүргенімде дүние құрғыр өтіп кетіпті ғой, білмей қалдым…Абылай үндемей сәл жатты да, жұмылып кеткен көзін қайтадан ашты, дүние шіркінді қимағандай салтанатты хан сарайына сұқтана бір қарады