Предмет: Литература, автор: avvakumovaalya

1.Как Чацкий относится к личности Молчалина?
2 Какого мнения о Молчалине Софья?
3.О каком сумасшествии говорит Чацкий в диалоге с Софьей?
4.Кого Софья называет героем не её романа?
5.О ком Чацкий говорит:,,Вот он на цыпочках,и не богат словами..."?
6.Какие ,,таланты",по мнению Молчалина есть у него самого в характере?
7.Почему Молчалин восхищается Татьяной Юрьевной и гордится тем,что с ней знаком?
8.Кто ,Чацкий или Молчалин, считает:,,В мои лета не должно сметь своё суждение иметь?"
9.Какое событие состоится вечером в доме Фамусова?
10.Кого из старых знакомых встречает Чацкий среди гостей Фамусова?
11.Кто такой Загорецкий?
12.Кто первый на балу говорит о Чацком,что он не в своем уме?
13.Почему Фамусов и его гости сразу поверили в сумасшествие Чацкого?

Ответы

Автор ответа: clientekb221
0

Ответ:

комедия в стихах Александра Сергеевича Грибоедова. Она сочетает в себе элементы классицизма и новых для начала XIX века романтизма и реализма. Она описывает светское общество времён крепостного права и показывает жизнь 1808—1824 годов. Само «действие происходит… спустя десять лет после войны 1812 года, то есть в 1822»[1].

Похожие вопросы
Предмет: Беларуская мова, автор: NikaFree
Помогите найти ошибки в пунктуации и орфографии, про у краткое я знаю.

Галоунай тэмай драмы Янкі Купалы “Раскіданае гняздо” з’яуляецца змаганне за
зямлю і волю.Сям’я Зяблікау якраз і стала ахвярай несправядлівасці. Усё пачалося з-за дома які Лявон атрымау у спадчыну ад свайго бацькі. Зараз там і жаве сям’я зяблікай. Але праз нейкі час гэтую хату хоча адабраць паніч які прыехау вднекуль з-за мяжы. Ён пачау “чысціць” чыншавікоу-праз суд зганяць з зямлі славян, якія з дзядоу-прадзедау абраблялі гэтую зямлю,мелі права пажыццёва карыстцца ёй. Паніч наведауся да Зяблікау з намерам адабраць у іх зямлю. Тут і пачалася барацьба за свой куточак. Першым,хто адважыуся супрацьстаяць пану быу Лявон Зяблік- ён бацька пяцірох дзяцей і муж Марылі. Лявон Зяблік, шукаў справядлівасці, але нічога не дабіўся, бо царскі суд абараняе інтарэсы багатых,жонка Лявона гаварыла яму: «Ці з багатым беднаму судзіцца? Пакуль з багатага пух, то з беднага дух. Цэлыя вёскі такіх, як мы, з хат у поле вывозілі ад пасеваў, ад усяго дабра» — але Лявон не звяртае ўвагі на яе словы. Праз нейкі час у Лявона знікае вера у справядлівасць і её апускае рукі, адзін выхад для яго-самагубства,такім чынам Лявон пакідае сваю сям’ю на праізвол лёсу. Зоська-дачка Лявона так сама змагаецца з несправядлівасцю, але у яе нічога не выходзіць. Лес яе складаецца трагічна : яна пакахала паніча і хоча прымярыць яго з Сымонам- яе старэйшым братам,але Сымон не хоча схіляць голаву і падчыняцца каму-небудзь.
У Лявона ёсць сын старэйшы сын- Сымон. Сымон-натура гарачая,імпульсіуная,праудалюбівая і свабодалюбівая. У яго ёсць яшчэ тая іскра надзеі на справядлівасць і на лепшае будучае. Усёй душой Сымон ненавідзіць прыгнятальнікаў, тых, хто не дае не толькі яго сям'і, а і ўсім сялянам вольна жыць. Сымон у размове с Старцам гаворыць:” Э! Нічогга,дзядочак. Пакуль будзе хоць якая малая магчымасць, то не дадзімся жыуцом вауку у зубы. Паглядзіш!”. Сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. На бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага гнязда,... хай б'юць, рэжуць, катуюць". Адна з галоуных яго рыс-упартасць. Яго нават не спыняе багатства і улада гэтага паніча, ён нават на прыгразіць гэтаму паничу: “ Суд будзе,і прауда верх возьме”. Суд з панічом яны прайгралі, яны прайгралі ужо некалькі судоу але Сымон не хацеу адступаць са сваёй зямлі. Хату знеслі. На руінах хаты Сымон плануе зрабіць нейкую будку, з усёй сям’ёй там перабыць зіму, а вясной,мауляу,”шмат чаго можа перамяніцца на свеце”.
У вобразе Сымона Я.Купала хацеу паказаць сялян,якія абаранялі свае землі і шукалі шляхі да вызвалення.