Предмет: Английский язык, автор: yatchenko86

1. Read the text;

2. Answer the questions;

3. Choose only ONE answer;

4. Circle the answer.

My name is Mia. I am a pianist. I began studying the piano when I was three years old. I am

ten years old now. I play the piano in the orchestra at the community college. We give a concert two

times a year. I always practice new music for the next concert.

During the school year, I take four piano lessons every week from my piano teacher, Mrs.

Taylor.

1. When did Mia start to study piano?

A. five years old

B. ten years old

C. three years old

D. seven years old

2. Where does Mia take her piano lessons every week?

A. at her elementary school

B. at home

C. at the community college

D. no correct answer

3. How many times a year do they give a concert?

A. two times

B. three times

C. ten times

D. twelve times

4. How many hours a week does Mia practice the piano?

A. two hours

B. four hours

C. five hours

D. ten hours​

Ответы

Автор ответа: aaaaaa3595
2

Ответ:

1. C

2. D

3. A

4. B

...............


radaznokomstvy: Правильно?
moon4873: Нет, не правильно
Похожие вопросы
Предмет: Русский язык, автор: Ast16091994
Предмет: Қазақ тiлi, автор: НаСтЁнК98
Перевод на русский язык... помогите пожалуйста..

Алты жасар Алтай үлкен болуға асығатын. "Тезірек үлкен болсам, ешкім қақпайламай, өз еркіммен жүрсем, апам сеніп жұмыс тапсыратын болса, дүкенге барып, нан əкеле ғой десе" - деп асыға арман қылатын.
Бала өмірі алуан түрлі, таңғажайып қызық қой! "Ылғи бала қалпымда тұрсам, апам сұраған тəттімді беріп аяласа, маңдайымнан шертпесе, еш жаққа жұмсамаса, ертеден қара кешке дейін ойнасам," - деп арман ететін де балалар табылады.
Алтай бүгін ертемен тұрды да, қолжуғышқа барып, бетін жуды. Ақ тіс тазалағышымен аппақ қып тісін тазалады. Өзінің кішкене ақ шағаланың суреті бар, ақ сүлгісімен таза сүртініп, киініп алды, терезенің алдына барды...
Бірақ бұл қылықтарының ас үйде таңғы асты əзірлеп жүрген не апасының, не сақалын алып отырған əкесінің көзіне түспегеніне қапа болды, қатты ренжіді.
"Əкем көбінесе үйде болмайды ғой. Адам болып қалғанымды ол қайдан білсін! Менің ержетіп, ақылым кіріп, үлкен болып, есейіп қалғанымды күнде қасымда жүрген апам байқамағанына таңым бар. Мен оған ылғи баламын! Мен оның көзіне əрқашан сарыауыз балапан, сәби көрінем".
Кейде асығып, үстіне бірдеңесін іле салып, нанға кетіп бара жатқанын көріп: " Апа! Мен боспын ғой, аяғым жеңіл. Жүгіріп барып, наныңды əкеліп бере қояйын" - деп өтінем. Бірақ көнбейді. " Сен əлі кішкенесің, баласың, асықпа! " - дейтіні бар-ау жанымды күйдіріп...