Предмет: Қазақ тiлi, автор: Shyngis

Мен Елімді сүйемін тақырыпқа шығарма керек

Ответы

Автор ответа: Aruzhan0001
56
Мен елімді сүйемінТуған жердің көгілдір аспаны менің кеудем секілді. Мен сол туған аспаным мен тыныстаймын. Мен туған жердің жарық күнімен алысқа қараймын. Туған ел – бұл кішкентай үйдің табалдырығынан басталады. Содан шексіз, шексіз қияға өрлеп кете барады. Оның жұпар атқан жусаны, оның кеудеңе құйылған мөлдір ауасы, жотаға өрлеген жалғыз аяқ жолдары – осының бәрі-бәрі менің туған елімді, жерімді құрайды.Туған жерсіз адамның күні жоқ. Алыс кетсең өз үйіңнің мұржасына дейін сағынасың. Туған елім түсіме енеді. Ол алыстан қол бұлғап шақырады. Туған ел мағынасы мұхиттың тереңінде жатыр. Балғын балалық шақ! Кемеріне жайлап соққан көгілдір көл, күннің қызғылт шапағатына бөленген үйлер – осының бәрі тұтас тұрған туған ел!!! 
Ал енді ананың бесікте жатқанда айтқан әлдиі, әженің тымылжыта төккен тамаша ертегілері, туғандарыңның мейірбанды күлкілері, жеңгелердің тәтті әзілдері осының барлығы туған еліңнің керемет сипаттары. Туған елдің тілі барша жанға түсінікті. Туған ел, туған жер ол дүниенің тәтті ғана бір ортасы деп есептеймін.
Достар егер біз «Туған жер» деген ұғымды түсінетін болсақ, туған жерімізге аянбай еңбек сіңіруіміз керек.
Әуелгі Отан – ана алды, оттың басы,
Ауыл алды, аунаған шөптің қасы.
Сағынғанда тым ыстық көрінеді,
Жаста ойнаған үйшік қып сайдың тасы.

Похожие вопросы
Предмет: Русский язык, автор: Аноним
Написать продолжение причти , СРОЧНО!!!Было у родителей три дочери. Мать с отцом заранее подготовились об их будущем – подготовили каждой дочке по большому кованому сундуку с приданным. А там и перины, и подушки, и постельные принадлежности, и пуховые платки, и платья. Чтобы все было чин-чинарем, чтобы не было стыдно людям в глаза смотреть.Вот дочери подросли и одна за другой начали выходить замуж. Мать плачет – тяжело расставаться с родными кровинушками. Да и с нажитым добром – тоже жалко.
Но прошло столько-то времени. Старшая дочь разошлась с мужем и вернулась домой со своим громоздким сундуком и ребенком впридачу. Подкинула сына бабушке, а сама укатила в город в поисках лучшей доли. Через некоторое время так же вернулась и средняя дочь, а за ней и младшая. И обе, подкинув детишек родителям, уехали в город. Дома остались только их сундуки. Так и стоят в передней. Отец каждый раз, натыкаясь на них, ругается, грозится выкинуть их к чертовой матери. А мать воспитывает ораву прожорливой детворы. И все надеется – вдруг еще понадобятся. Зря надеется…