Предмет: Литература, автор: tanya551139

Зробити і записати хронологічну таблицю життя і творчості. Григорій Квітка-Основ'яненко ​

Ответы

Автор ответа: anhelinashkabura
1

18 листопада 1778  Народився Г.Квітка-Основ’яненко в селі Основа на околиці Харкова. Походив з козацько-старшинського роду. Здобув домашню освіту
1793 Навчається в Курязькій монастирській школі, числиться на  службі у кінному полку, отримав чин капітана
1796 рік Ротмістр Сіверського карабінерного полку
1804 – 1805 Послушник Курязького монастиря
1806 рік Працював у міліції, був призначений на посаду «дворянства секретарь»
1812 рік Директор міського театру, заснував інститут шляхетних дівчат – перший в Україні жіночий навчальний заклад у ХІХст.
1816 рік Редактор і засновник українського журналу «Украинский вестник»
1816 – 1817 Сатиричні твори «Письма к издателям» під іменем Фалалея
1817 – 1829 Член «Товариства науки при Харківському університеті»; предводитель дворянства Харківського повіту (1828 рік – звільнено )
1821 рік Одружується з Ганною Григорівною Вульф
1827 рік Комедія «Приезжий из столицы, или суматоха в уездном городе»
1829 – 1830 Комедія «Дворянские выборы», «Шельменко, волостной писарь»
1832 рік Повість “Маруся” українською мовою. «Ганнуся», «Панна Сотникова», «Ярмарка»
1833 рік  «Шпигачки, або по-московському епіграми»; «Супліка до пана іздателя», «Салдацький патрет», уривок з повісті «Маруся» під назвою «Украинское утро»
1834 – 1837 Вийшли 2 книги під заголовком «Малороссийские повести, рассказываемые Грицьком Основьяненком»
1835 рік Соціально-побутова комедія “Сватання на Гончарівці”
1838 рік Соціально-побутова комедія «Шельменко-денщик» (російською мовою, центральний персонаж — Шельменко — говорить по-українськи), що вважається найвищим досягненням Квітки в драматургії.
1840 «Пан Халявский»
20 серпня 1843 року Помер письменник в Харкові. Похований на Холодній горі
Похожие вопросы
Предмет: Қазақ тiлi, автор: salta2008zoltaj
3-тапсырма Екпін түрлерін қолдана отырып, мәтінді оқы.
Негізгі және қосымша ақпаратты анықта
Дастарқан
Қазақ халқы асты өте жоғары бағалаған әрі қастерлей
бшен. Ел-жұрт жадында мәңгі жатталып қалған «ас —
адамның арқауы» деген қағида осындай терең ұғымның
қалтқысыз түсінігі болып қалыптасқан. Халқымыз адам
өмрінде тамақтың орнын тіршілікке қажетті
құндылықтардың бәрінен де жоғары қойған. Бұған «астан
үлкен емессің» немесе «арпа, бидай ас екен, алтын, күмас
тас екен» деген ескертпелер мен мақал-мәтелдер де куә
бола алады. Қалай айтылса да, қай заманда айтса да, халық
асты құрметтеу мен бағалаудың жолын да, жөн-жосығын
да, оны Дәмді етіп әзірлеудің де көзін кезін, ретiн таба
бшен. Ел мен елді татуластыру да, жақсылар мен
жайсаңдарды құрметтеу де, өздерінің мырзалық, мәртТІК,
үгілі, өнегелі қасиеттері мен артықшылықтарын білдіру де,
ел дәулеті мен қарым-қабілетін, түсінігін танытуды да қазақ
кең дастарқан арқылы, яғни ас, қонақасы арқылы көрсеткен.
Осы жолда тұшымды сөз айтып, дәмді тағам берумен бірге
оның таза, бүтін ыдыстарына дейін ерекше назарда болған.
Сырттан келген кісілер де елді осы қонақасы берудің жолы
мен жөнші арқылы сынап, бағасын берген. Демек, ұлт
мәдениетінде тамақ, дәм татыру – экономикалық,
дипломатиялық және тәлім-тәрбиелік қызмет атқарған.
Қазақ қонақасы беруде қонақ таңдауды, басқа ұлт, дің
өкілдері деп белуді білмеген, төрге шығарып, ашық қабақ
танытқан, достық көңілін көрсеткен. Шаршағандарына,
мұқтаждарына ат, ас, көлік сыйлай да білген​