Предмет: Қазақ тiлi, автор: eva3745

Составьте 5 вопросов по тексту
Сак даласын жаулап алуға келген парсылардың әр қадамын біліп отырған Тұмар олардың дариядан өту үшін көпір салғалы жатқанын естиді. Ол Кирге арнайы жаушы жіберіп: «Мадилардың патшасы! Ниетіңнен қайт. Ө) патшалығына бар да билігінді жүргізе бер!». Бізді күндеме!. Барібір соғыспай қоймаймын десен, кепір салып, уақыт өткізіп, әуре болма Дарияның бер жақ бетіне шығып соғысамын десең, біз үш күншілік жерге шегініп, жол ашайық. Дарияның ар жағында соғысамын десең, үш күншілік жерге шегін. Қалауына қарай

өзін шеш!», дейді. Кир патша Тұмарды соғысуға шақырады. Массагеттер уәделерінде тұрып, үш күншілік жерге шегінеді. Олар кеткеннен кейін Кир бүкіл әскерін дарияның арғы бетіне өткізеді. Массагеттердің шабылдаушы тобын алдап қолға түсіріп, тугел өлтіреді. Осы шабуылшы топтын басшысы, Тұмардың ұлы - Спаргапты (Спаргапис) тұтқындайды. Сүйікті ұлы мен жауынгер- лері туралы хабар алған Тұмар Кирге жаушы жіберіп, оған өзінің соңғы сөзін жеткізеді<<Қанқұмар Кир! Сен менің ұлымды ашық айқаста қару құдіретімен жеңген жоқсың. Шарап ішкізіп, алдап, тұтқын еттің. Енді менің ақылымды тында: ұлымды өзіме қайтарып бер де есен-сауыңда жөніңді тап! Өйтпесең, Тәңірі атымен ант етейін, адам қанын сусының қанғанша ішкіземін!»

Кир өзінің шайқасатынын айтып, Тұмардың жау- шысын кері қайтарады.

Осы кезде тұтқынға түскен Тұмардың ұлы намысқа шыдай алмай, өзін-өзі өлтіреді. Бұл хабар Тұмарға жетеді.

Келесі күні екі жақтың арасында бұрын-соңды көз көріп, құлақ естімеген сұрапыл қырғын соғыс басталады. Ақырында массагеттер парсылардың әскерін түгел дерлік жояды. Кирдің өзі де жауынгерлерімен бірге айқас алаңында қаза табады.

Аңыз бойынша шайқас аяқталған соң, Тұмар сар- баздарына Кир патшаның денесін таптырып, алып, басын кестіріп, қан толтырылған меске салады да: «Қанға құмар едің, сусының қанғанша іш!» месті парсы еліне беріп жібереді. деп

Ответы

Автор ответа: gucci42

Ответ:

1Кім "дарияның ар жағында соғысатын десең үш қадам шегін" деді

2тұмар Кирдің басын алып не деп айтты

Предыдущий вопрос

Следующий вопрос

Похожие вопросы

Предмет: Английский язык, автор: futuristalesbika2

9.1. Lexical: metaphor (personification, allegory, antonomasia, allusion) metonymy (periphrasis, euphemisms, synecdoche), irony, epithet, simile, hyperbole, litotes, zeugma, pun, oxymoron etc.;

9.2. Syntactical: ellipsis, asyndeton, aposiopesis, inversion, polysyndeton, repetitions, antithesis, climax, anticlimax, etc.;

9.3. Phonetic: onomatopoeia, alliteration, assonance;

9.4. Graphic and phonetic: graphon;

9.5. Graphic: spacing of graphemes (hyphenation, multiplication) and of lines, all changes of the type (italics, bold type, capitalization or absence of capital letters), punctuation.

Her high heels, clacking across the marble foyer, made her think of ice cubes rattling in a glass, and flowers, those autumn Chrysanthemums in the urn at the entrance, if touched they would shatter, splinter, she was sure, into frozen dust; yet the house was warm, even somewhat overheated, but cold, and Sylvia shivered, but cold, like the swollen wastes of the secretary’s face: Miss Mozart, who dressed all in white, as though she were a nurse. Perhaps she really was; that, of course, could be the answer. Mr. Revercomb, you are mad, and this is your nurse; she thought about it for a moment: well, no. And now the butler brought her scarf. His beauty touched her: slender, so gentle, a Negro with freckled skin and reddish, unreflecting eyes. As he opened the door, Miss Mozart appeared, her starched uniform rustling dryly in the hall. “We hope you will return,” she said, and handed Sylvia a sealed envelope. “Mr. Revercomb was most particularly pleased.”

Outside, dusk was falling like blue flakes, and Sylvia walked crosstown along the November streets until she reached the lonely upper reaches of Fifth Avenue. It occurred to her then that she might walk home through the park: an act of defiance almost, for Henry and Estelle, always insistent upon their city wisdom, had said over and again, Sylvia, you have no idea how dangerous it is, walking in the park after dark; look what happened to Myrtle Calisher. This isn't Easton, honey. That was the other thing they said. And said. God, she was sick of it. Still, and aside from a few of the other typists at SnugFare, an underwear company for which she worked, who else in New York did she know? Oh, it would be all right if only she did not have to live with them, if she could afford somewhere a small room of her own; but there in that chintz-cramped apartment she sometimes felt she would choke them both. And why did she come to New York? For whatever reason, and it was indeed becoming vague, a principal cause of leaving Easton had been to rid herself of Henry and Estelle; or rather, their counterparts, though in point of fact Estelle was actually from Easton, a town north of Cincinnati. She and Sylvia had grown up together. The real trouble with Henry and Estelle was that they were so excruciatingly married. Nambypamby, bootsytotsy, and everything had a name: the telephone was Tinkling Tillie, the sofa, Our Nelle, the bed, Big Bear; yes, and what about those His-Her towels, those He-She pillows? Enough to drive you loony. "Loony!" she said aloud, the quiet park erasing her voice.

It was lovely now, and she was right to have walked here, with wind moving through the leaves, and globe lamps, freshly aglow, kindling the chalk drawings of children, pink birds, blue arrows, green hearts. But suddenly, like a pair of obscene words, there appeared on the path two boys: pimple-faced, grinning, they loomed in the dusk like menacing flames, and Sylvia, passing them, felt a burning all through her, quite as though she'd brushed fire. They turned and followed her past a deserted playground, one of them bump-bumping a stick along an iron fence, the other whistling: these sounds accumulated around her like the gathering roar of an oncoming engine, and when one of the boys, with a laugh, called, "Hey, whatsa hurry?" her mouth twisted for breath.

Don't, she thought, thinking to throw down her purse and run. At that moment, a man walking a dog came up a sidepath, and she followed at his heels to the exit. Wouldn't they feel gratified. Henry and Estelle, wouldn't they we-told-you-so if she were to tell them? and, what is more, Estelle would write it home and the next thing you knew it would be all over Easton that she'd been raped in Central Park. She spent the rest of the way home despising New York: anonymity, its virtuous terror; and the squeaking drainpipe, all-night light, ceaseless footfall, subway corridor, numbered door.

1 год назад

Предмет: Английский язык, автор: ZenDexxX

Зробіть будьласка дс

Read the text again. Match sentences A-H with gaps 1-5 in the blog post. There are three extra sentences.
A) You have to eat it though, not rub it on your back!
B) But I think it's fair to say that a little of what you like won't harm you.

C) There's no reason to feel quilty about eating a little chocolate.

D) It seems that chocolate can improve our ability to think clearly and to concentrate.

E) Swiss scientists have proved that eating chocolate can have other health benefits.

F) Apparently, they're the same chemicals that are

G) She used to eat a well-balanced diet apart from a burger now and then and - unfortunately - quite a lot of chocolate.

H) Of course, eating too much of anything is never a good idea.

1 год назад

Предмет: Физика, автор: mishamoisei123

Поясніть, як утворюється нічний (береговий) бриз

1 год назад

Предмет: Алгебра, автор: artemka1329

уростите выражение 5(3-х)+7(2х-3) и найти его числовое значение при х=-0,6

7 лет назад

Предмет: Биология, автор: sakhiulbosyn

омыртқалыларға тән белгілерді анықта
1.эндоскелет
2.жүйке жүйесі түтік тәрізді
3.ашық қан айналым жүйесі

7 лет назад