Предмет: Беларуская мова, автор: Alexandra1523

Нататка на тэму "Каго можно назвать сапраудным сябрам"

Ответы

Автор ответа: Аноним
61
Усім людзям патрэбны сябры. Чалавек не можа быць адзін. Сапраўдны сябар заўсёды дапаможа, ратуе з бяды ці проста пасаветуе выхад са складанай сітуацыі.

Я лічу, што сапраўдным сябрам можна назваць не кожнага чалавека. Павінна прайсці шмат гадоў, каб зразумець: гэта ён. У сяброў павінны быць агульныя інтэрэсы, каб сяброўства хутка не знікла. Гэтыя два чалавекі – сябры, а гэта значыць, што яны адказны друг за друга. Сябар – гэта той, каму можна патэлефанаваць у любую гадзіну і ён не адкажа паразмаўляць з табой, выслухае цябе, супакоіць. Сёння шмат моладзі называюць сваіх знаёмых лепшмі сябрамі, але я ўпэўнен(а), што калі ў іх нешта здарыцца, то іх "лепшыя сябры" зачыняць перад імі дзверы. Канешне, часта людзі памыляюцца ў сваім выбары, але хто не памыляецца?

Такім чынам, трэба не только шукаць добрага сябра, але і самім быць такім. Калі чалавек паводзіць сябе дрэнна, не дапамагае вырашыць праблемы сябра, то рана ці позна гэтае сяброўства скончыцца. Я жадаю, каб ва усіх былі добрыя сябры і каб вы самі былі добрымі, сапраўднымі сябрямі!
Похожие вопросы
Предмет: Русский язык, автор: Prost0hol0
Выпишите из текста по 5 словосочетаний на каждый вид подчинительной связи. Примыкание,согласование,управление. Перед глазами ехавших расстилалась бесконечная равнина, перехваченная цепью холмов. Теснясь и выглядывая друг из-за друга, эти холмы сливаются в возвышенность, тянущуюся вправо от дороги до самого горизонта и исчезающую в лиловой дали. Солнце уже выглянуло сзади из-за города и тихо принялось за свою работу.
Далеко впереди, около курганчиков и ветряной мельницы, издали похожей на маленького человечка, размахивающего руками, поползла по земле широкая ярко-желтая полоса. Такая же полоса поползла вправо и охватила холмы. Вдруг вся широкая степь сбросила с себя утреннюю полутень, улыбнулась и засверкала росой.
Все, побуревшее от зноя, рыжее и полумертвое, теперь омытое росою и обласканное солнцем, оживало, чтобы вновь зацвести.
Прошло немного времени, роса испарилась, воздух застыл, и обманутая степь приняла свой унылый июльский вид. Загорелые холмы, равнина с туманной далью и опрокинутое над ними небо представлялись теперь бесконечными, оцепеневшими от тоски...