1.Адзначце словы, у якіх на месцы пропуску трэба пісаць літару т:
1) па_кінуць; 2) пос_ны; 3) абхо_; 4) пры ха_цы; 5) апара_чык.
2. Адзначце словы, утвораныя спосабам словаскладання:
1) чарнавокі; 2) жывапіснасць; 3) радыёэлектроніка; 4) кінарэжысёр; 5) вагон-рэстаран.
3.Адзначце назоўнікі жаночага роду:
а) бель; б) моладзь; в) ВНУ; г) палын; д) гусь; е) сабака; ж) цень; з) плакса; і) вусень) к) подпіс; л) дроб; м) кальрабі; н) шымпанзэ; о) цэцэ.
4.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропускаў трэба паставіць коску:
а) Цякуць рэкі ў мора_ і вырастаюць да неба дрэвы;
б) Увосень у Бярозаўцы мялела рака_ і рана жаўцелі бярозы;
в) Колькі хараства_ і колькі мудрага задумення ў асеннім лесе!
г) Сонца павярнула на захад_ у небе застылі ружовыя хмары_ і на пасеку з балотца падзьмуў халадок;
д) Лабановіч не мог адвесці вачэй ад купчастых хмар-грамадзін_ і ўвесь аддаўся чарам зямлі і неба.
5. Адзначце словы, у якіх на месцы пропуску пішацца літара ў:
1) аквары…м; 2) ла…рэат; 3) радаснае “…ра”; 4) тры…мф; 5) выпукла-…вагнуты.
6.Адзначце сказы, у якіх ёсць памылкі ва ўжыванні займеннікаў:
1) Сядзіць важна, сама сабе гаспадыня. 2) Пісьменнік нібы прапануе чытачам зрабіць для сабе нейкія высновы. 3) Па рыцарскіх законах ты не маеш права абараняць мяне, пакуль цябе не зробяць рыцарам. 4) У тае бабулі мы папрасіліся заначаваць. 5) Каля самога высокага дуба і было вырашана спыніцца.
7. Адзначце складаныя бяззлучнікавыя сказы, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць двукроп’е:
1) Васіль пайшоў хутчэй, угледзеўся_ перад ім, хоць і цьмяна, значылася чалавечая постаць; 2) Ціха было ў навакольных лясах_ супакоілася птаства, не шапацелі дрэвы; 3) Павучкі плялі белае павуцінне_ яно лётала ў паветры і чаплялася за траву і галлё; 4) Сціхне бура_ ясна стане.
8. Складзіце тэкст у мастацкім стылі (не менш 15 сказаў) на тэму: “Дзяцінства ёсць у кожнага”.
Ответы
Ответ:
Объяснение:
На ўсходнім скраі лясу жыла дзіцячая банда, там, дзе вершкамі выраслі трава і буракі. Такіх бандаў было шмат, але гэта было наше, і мы зьдзяйснялі ў яго найрозныя адпаведныя ўражанні, стваралі гульні і таемныя сходкі, якія абгаварвалі, хто будзе хаваць "скарб". Гэта быў светлы час, калі мы маглі працягнуць, не ахвяраючы даросласцю.
Дзяцінства ёсць у кожнага, і ў кожнага яно ўнікальнае. Мы, дзіцяці, развіваліся сярод пацярпеньняў і радасцей, у незвычайных гульнях і лясных стратагемах. Мы сачылі пасхацінкі сонца ў лясе, што быў нашым мастацкім арківам, і змагаліся, хто першы дасягне вершыні дрэўца. Мы разважаліся аб том, што скрывае глыбіні зямлі і хто хаваецца пад лясам.
Адзінцамі мы перакладалі алісу ветрасці і цешыліся падзеям, адказніцтвам, і нават першым закоханьням. Дзяцінства было нашым прыгожым громам, і кожны з нас захаваў у сэрцы сваю власную маленькую каляду, якую мы вартоюць нават у самых большых сакрэтах нашага жыцця.
Сюды, дзяцінства, усе памятае, і калі настане час распаўсюджваць яго мудрасць, то яго голас будзе долетаць, нават да тых, кто ўжо не дзіцяцем. Гэта ёсць нашая памяць і наша сіла, і хай яна заўсёды заставаецца з намі, у нашым дзяцінстве, у нашых спогадах, і ў нашых сэрцах.