„Мамандықтың бәрі жақсы” шығарма керек, 1-2 бетке
Ответы
Ответ:
Жастар болашақ мамандығын дұрыс таңдай біле ме? Әрбір адамның болашағы таңдаған мамандығына да байланысты екені анық. Сол себепті мамандық таңдау оңай емес. Шыны керек, кейбір жастарымыз жақсы маман иесі болсам деп ойлай бермейді. Әйтеуір, бір мамандықты таңдай салып, диплом алып шықсам болды дейді. Сонда саны көп, сапасы жоқ дипломнан не пайда? «Түйір нан – тамшы тер» демекші, жақсы маман иесі болу үшін көп ізденіс, оқу, білім алу, ең бастысы мамандыққа деген сүйіспеншілік қажет. Бүгінгі таңда ең қажетті мамандықтардың қатарына энергетик, құрылысшы, геолог, радиотехник, инженер, мұнай мен газ, кен ісі сынды мамандықтар аталып жүр. Осы салаларда білікті мамандардың керек екені рас. Елімізде «Индустриалды-инновациялық даму бағдарламасы» қолға алынғалы техника мамандарына сұраныс артты. Сонда біздің қоғам қандай мамандарға зәру? Біз осы сауалды бірқатар қоғам мүшелеріне қойып көрген едік. Зейнеткер Сағатхан Қарағойшиева: «Меніңше, ауылшаруашылығына мамандар аса қажет. Мал дәрігерлерін, агрономдарды көбірек даярлау керек» десе, құрылысшы Батырбек Сағынтай: «Елімізде техникалық және кәсіптік білімі бар мамандарға сұраныс жоғары. Әсіресе, сантехник, электрик, дәнекерлеуші, механик, ағаш ұстасы, слесарь, токарь мамандары тапшы. Мұның себебі мектеп бітірген оқушылардың көбі кәсіптік оқу орындарына барғылары келмейді. Жастардың тілімен айтқанда, бұл мамандық иелері заманауи емес. Өкінішке орай, қазіргі кейбір жастар «ауырдың астымен, жеңілдің үстімен» жүргенді ұнатады. Құрылыс саласында жұмыс атқарып жүргеніме жиырма жылдан асты. Әріптестерім өзіммен қатарлас, арамыздағы ең жас маман 40-45 жас шамасында. Біздің де зейнетке шығатын уақытымыз келеді, сонда осы жұмыстарды кім атқарады» дейді. Ал Шетел тілі педагогикалық колледжі директорының оқу-әдістемелік жұмысы жөніндегі орынбасары Асқар Елеубаев болса: «Қазіргі таңда жоғары білікті жас мұғалімдер аз. Неге дейсіз ғой? Биыл бос тұрған орын бойынша жұмыс істедім. Бір айдың ішінде жаңадан қабылданған мұғалімдердің 10-нан астамы ауысты. Жұмыс істеуге икемдері жоқ, өз мамандықтарын толық игермеген. Меніңше, бұл басқа мамандықтарға да тән үрдіс» деп атап өтті. Мамандық таңдауда балаларға объективті-субъективті жағдайлар да әсер етіп жатады. Мысалы, Алматы қаласының тұрғыны Мақсат Оспановқа жолыққанымызда: «Мен Т.Рысқұлов атындағы Қазақ экономикалық университетінде Әлеуметтік қызмет және бизнес факультетінің Әлеуметтік қызметкер бөлімінде оқыдым. Бұл мамандықты таңдауыма ата-анам түрткі болды. Өзім өнер жолын таңдаған болатынмын, бірақ ата-анам: «Бұл мамандық бойынша жұмыс табылады әрі қоғамға қажет» деген болатын. Нәтижесінде, 4 жылды бос өткіздім, дипломым үйде жатыр, жұмыс іздеп бірнеше жерге бардым, жалақысы да мәз емес, айына 45 000 теңге, ол ақшаға менің жолым, тамағым кіреді. Бұл мен үшін аз. Ал мен бұл мамандықты алып шығу үшін 4 жылда 1 200 000 теңге төледім. Қазіргі таңда өзім қалаған өнер жолында асабалық қызмет атқарамын, жұмысым өзіме ұнайды. Қарттардың батасын, үлкендердің алғысын алып жүрген жайым бар. Қаржы жағына келсек, мамандығым бойынша бір айда 45 000 теңге тапсам, асабалық қызметімде бір тойда 70 000 теңге аламын. Бірақ бұл өмір бойы асаба боламын деген сөз емес, өзім қалаған мамандығым бойынша жоғары оқу орындарының біріне тапсыру жоспарда бар» деді