Question

дәстүрлі билік деген не​

Answer 1

Объяснение:

Дәстүрлі үстемдік - билік легитимділігінің негізі, үстемдік пен бағыныңқьшық қатынастарының негізі ретінде әдет-ғұрыпқа сүйенеді. Бүл әдет-ғұрыппен белгіленген ережелер кімнің бағынып, кімнің билікке құқы бар екендігіне меңзейді. Легитимділіктің дәстүрлі түрінде билік неге бұл адамдар тобына тиесілі деген сұраққа, қашан да осылай болған деп жауап береді. Дәстүрлі ережелер билеуші топ пен халыққа бірдей міндетті күші бар. Дәстүрден ауытқу бұқараның көз алдында легитимділіктен айырылуға әкеп соқтырады

Answer 2

Дәстүрлі билер соты - XIX ғасырдың бас кезіне дейін қазақтардың өздеріне тән бірегей дәстүрлі билер соты болды. Ол көшпелі және жартылай көшпелі өмір салтына бейімделген еді. XIX ғасырдың 20-жылдарынан бастап патша үкіметі былер сотын бірте-бірте жоя бастады.

Кез-келген өнерпазға «атың кім» деген сияқты сұрақ қой бұл. Десе де, жауыр болды, осы сұрақ шаршатты деп айтудан аулақпын. Оның үстіне, той-томалақта, отырыс-жиында болмаса, бұл сауал жиі қойылады деп те айта алмаймын (күлді). Күн сайын сұқбатқа шақырып, мазалап жатқан ешкім жоқ. Ал өнерге ерте не кеш келгенімді өзім де білмеймін. Бала күнімізден сол өнерге жақын болып өстік. Ағаларым Жоламан, Тельман, Ерлан өнер өлкесіне ат басын бұрып, осы салада өздерінің жолдарын тапты. Соларға қарап бой түзедім. Ән айту мәдениетін үйрендім. Олардың шырқаған әрбір әнін жаттап, соларға еліктеп, білмегеннің бәрін ағаларымнан білдім. Уақыт өте келе музыкаға деген талғам қалыптасты. Өнерге деген махаббат пайда болды. Бірақ мектеп бітірген уақытта тарих мамандығына оқуға түстім. Тіпті, осы салада қызмет те атқардым. Бірақ бала арманымды іске асыруды ойлап жүрдім. Бар аңсарым әнге, өнерге, өнерлі ортаға ауып тұратын. Құйқылжытып ән айтып, тыңдарманның құлақ құрышын қандыратындай әнші болуды армандадым. Сөйтіп тарих мұғалімі қызметін мүлде басқа, бірақ өзіме ыстық салаға ауыстырдым. Өнер өлкесіне, халық музыкасына деген ықыласым ауып, әншілік өнерді тереңірек зерделеуге көштім. Ән айтып, домбыра тарту дегеннен хабарым болса да бастапқыда жүрексіндім. Себебі, шын өнерпаз, таза әнші әрбір әуенді өзіне сіңіріп, оны халыққа жеткізуші. Шырқаған әніңнің әрбір сөйлемін, керек десеңіз сөзін жүрекпен ұғыну керек. Сондықтан біршама уақыт ағаларыммен кеңесе тұрдым. Университетте оқып жүрген уақытта ара-тұра өлең айтқаным болмаса өнерге бойлап, түбіне үңілмегенмін. «Қарайып қалыппын». Әйтеуір, қазір сахнаға әнші деп шақырып жатады. Соған қарағанда, өнердің қазанында қайнап кеттім ғой деп ойланып қоямын (күлді). Бірақ іште бір арпалыс үнемі болып жатады ғой. Өзіңді үнемі қамшылап жүресің. Әсіресе, өнерге жақын, шығармашылық адамдары өздеріне ылғи көңілдері толмай, сондай бір нашар сезімді жиі бастан өткеріп тұрады. «Әттеген-ай, бұл әнді былайша шырқағанда ғой», «шіркін-ай, мына бір киелі сахнада шығармашылық концерт берсем ғой», «ескі әнді жаңа нұсқада орындасам халық қалай қабылдайды» деген сияқты көптеген сауал санада жаңғырып тұрады. Содан кейде шаршайсың, ал кейде жігерленіп, алға қойған мақсаттарыңның ауқымы кеңейеді. Өз-өзіңе сыни көзқараспен қарай бастайсың. Бұл өнерпазды өсіреді.