сочинение рассуждение про знаменитого земляка. (Нужно про Константина Заслонова). чем больше тем лучше 100 балов.
Ответы
Ответ:
Объяснение:
Нарадзіўся Канстанцін Заслонаў 7 студзеня 1910 года ў горадзе Асташкоў Калінінскай вобласці. Бацька ўтрымліваў невялікую гаспадарку: меў каня, жарабя і двух кароў. У 1930-я гады ўся сям'я (бацька, дзве яго сястры і двое братоў) была раскулачана і выслана на Кольскі паўвостраў, у Хібінагорск (цяпер Кіраўск). Грошай не хапала, і васьмігадовы Косця працаваў пастухом, а праз год пайшоў у школу. Першая настаўніца Заслонава, Ганна Васільеўна Раздэрава, пазней успамінала, што ён вылучаўся сярод усіх дзяцей сваімі выдатнымі здольнасцямі і ўседлівасцю. Адначасова працаваць і вучыцца было нялёгка. Сястра Таццяна расказвала: «Косця быў адным са старэйшых дзяцей, яму даводзілася працаваць нароўні з дарослымі. Бывала, разбудзяць да світання малаціць, ён прапрацуе гадзіны тры-чатыры і так, недаспаўшы і напрацаваўшыся, ішоў у школу». У 1927 годзе школьная камсамольская арганізацыя накіравала Канстанціна як выдатніка ў Вялікалуцкі прафтэхшколу чыгуначнага транспарту, якую ён скончыў у 1930 годзе.
Па камсамольскім закліку разам з жонкай Заслонаў быў накіраваны на Далёкі Усход, дзе аднаўляў дэпо на станцыі Вяземская пад Хабараўскам. У 1935 годзе ён стаў памочнікам начальніка паравознага дэпо Новасібірска. У сям'і нарадзілася дачка Муза. З-за голаду здароўе жонкі стала рэзка пагаршацца і Кастусь адправіў яе разам з дачкой у Віцебск. Але самому з'ехаць было нельга, каб не "зганьбіць гонар камсамольца-добраахвотніка". Па ўспамінах дачкі, прыбыўшы ў Віцебск, жонка даслала зваротна паштоўку, быццам бы Заслонава тэрмінова выклікаюць на вучобу ў Ленінградскі інстытут інжынераў дарожнага транспарта, і яго адпусцілі вучыцца.
Так ён вярнуўся ў Віцебск і пачаў працаваць у чыгуначным дэпо. З 1937 года быў начальнікам дэпо станцыі Рослаў, а з кастрычніка 1939 года - станцыі Орша.
Орша была буйным чыгуначным вузлом, і з 23 чэрвеня 1941 года падвяргалася бамбёжцы па некалькі разоў на дзень. Чыгуначнікі суткамі не выходзілі з дэпо, днём і ноччу рамантавалі паравозы. Кіраваў працамі Канстанцін Заслонаў. У першыя два тыдні вайны больш за 150 паравозаў рэзервовага парка былі падрыхтаваны і выдадзены пад саставы.
2 ліпеня Заслонаў атрымаў загад аб неадкладнай эвакуацыі абсталявання паравознага дэпо, а праз дзесяць дзён з воінскім эшалонам пакінуў Оршу і Канстанцін Сяргеевіч. Дабраўшыся да Масквы, Заслонаў звярнуўся ў Наркамат шляхоў зносін з просьбай адправіць яго на акупаваную тэрыторыю арганізоўваць супраціў фашыстам.
У верасні 1941 года ў Маскве Канстанцін Сяргеевіч з 30-ці аршанскіх чыгуначнікаў сфарміраваў партызанскі атрад, і 1 кастрычніка яны пачалі прасоўванне па акупаванай тэрыторыі. Да роднага горада 15 лістапада дайшлі ўсяго пяцёра. Легалізаваўшыся ў Оршы, у лістападзе Заслонаў уладкаваўся на працу ў Аршанскае дэпо начальнікам рускіх паравозных брыгад. 2 снежня 1941 года Канстанцін Сяргеевіч прыступіў да працы. Выкарыстоўваючы старыя сувязі і новыя магчымасці, Заслонаў стварыў і ўзначаліў некалькі падпольных дыверсійных груп, якія разам з іншымі падпольнымі групамі Аршанскага антыфашысцкага падполля падчас Маскоўскай бітвы 1941-1942 гадоў паралізавалі працу чыгуначнага вузла. Асноўны ўдар наносіўся па паравозным парку.
Заслонаўцы здабывалі ўзрыўчатку і выраблялі вугальныя міны для правядзення дыверсій на камунікацыях ворага. Паспяхова выкарыстоўваліся і начныя бамбардзіроўкі вузла. Немцы падчас бамбардзіровак адседжваліся ў бункерах, у той час як атрад Заслонава мог свабодна распараджацца дэпо. Пасля бамбёжак цяжка было разабраць, якія аварыі адбыліся па віне бамбёжак, а якія не. Уладкоўвалі заслонаўцы і іншыя незвычайныя дыверсіі. За тры месяцы падпольшчыкі-заслонаўцы арганізавалі каля 100 крушэнняў цягнікоў, вывелі са строю, знішчылі больш за 200 паравозаў, тысячы вагонаў і цыстэрнаў, звыш 200 аўтамашын і іншай тэхнікі ворага. Дыверсіям спрыяла і суровая зіма - небывалыя саракаградусныя маразы дазволілі падпольшчыкам блакаваць усю сістэму забеспячэння станцыі вадой.
Заслонаў добра разумеў, што калі-небудзь давядзецца пакінуць Оршу. Таму яшчэ ў студзені 1942 гады прыступіў да падрыхтоўкі лясной базы. Пад пагрозай правалу Заслонаў з групай падпольшчыкаў сышоў з Оршы і разгарнуў партызанскую барацьбу. З лютага 1942 г. ён стаў камандзірам партызанскага атрада, які налічваў 35 чалавек, і ўжо ў сакавіку была першая баявая аперацыя: знішчэнне харчовых складоў.