Question

Ақын болуды баққыты
Эссе жазу помогите

Answer 1

Ответ:

Адам есейген сайын, рухани өс­кен сайын кәрi емендей дара­лана бе­ретiн болса керек. Мүмкiн әр ке­зең ұрпағының өзiне, уақытына сай мiнез бен болмыстағы ерек­ше­лiк­терi болаты­нынан ба, әйтеуiр бiз­ден кейiнгi ұрпақтың бойынан өзiм қызығарлық қасиеттер кө­ре­мiн. Ол – тұтастық, адамгершiлiк, үзең­гi қағыстырып аударыса жүрiп бi­рiн-­бiрi орға жықпайтын жана­шыр­лық, тiптi бiрiн-­бiрi адам ретiн­де жақсы көрмегеннiң өзiнде, та­лан­тын мойындау және халыққа мойын­датуға тырысар азаматтық.

Бұл – iшiп-жеу, дауласу ­жау­­ласу­дың өткiншi одақтастығы емес, әде­биеттегi әр буынның, өскiннiң са­бағындай, тұтастығына, өркен­деуi­не мүмкiндiк туғызар ауадай қа­­жет қасиеттер. Осы қасиет­тердi ақ­сақалдардан немесе бiздiң орта буын өкiлдерiнен емес, кейiнгi­лер­ден көрiп, сеземiн. Тәубаға ке­ле­мiн.

Әдебиет – халық өмiрiнiң ай­на­сы. Туған әдебиеттiң тұтастығы – ха­лық бiрлiгi.

Бiздiң өкшемiздi басып келе жат­қан қазақ әдебиетiндегi осы сыр­қаусыз буынның белдi өкiлi – ақын Нұрлан Оразалин.

Көп жұрт Нұрланды драматург деп бiледi, пьеса жазушы деп ұғады. Нұрланның поэзиялық шығар­ма­ларына зер сала бермейдi. Зер сал­ма­ған адам күмiстi де қола дей сал­уы әбден мүмкiн.