2) «Мен - көшпендi елдiн ұрпағымын» тақырыбында газетке макала жазыныз.
Ответы
Ответ:
Кітапты біраз ысырып қойып, Қазақстанды аралап шығайықшы. Поездбен ғана емес, тас жол салынбаған бұрыш бұрыштарын. Түкпір түкпірін.
Әлі де киіз үйін арқалап көшіп жүргендерді көріп қалуыңыз мүмкін. Қазір олар бір-бір үйлеп көшіп жүрсе, бұрында бүкіл ауыл болып көшеді екен.
Өлләхи білә тап шыным, менің атам айтып отыратын, көштерін, киіз үйлерін суреттеп, кейін жерден кепе қазып алып терезенің орнына қойдың қарнын тартып қойып, тұра беретінін. Ол кезде ешкімнен рұқсат сұрамайсың, малдың шөбі бітсе, шөбі көптеу, жақындау жерге барып, қазып ала саламыз тамымызды" деп. Кейін 45-55- жылдары атам ауылдық жерде қыштан үй соғатын. Бүкіл балаларын жинап үй соғады. Үш үй соқса, әжептәуір пұл алады. Сол пұлға үй сатып алды. Оған дейін кәдімгі көшпенділік өмір болған. Басқаны қайдам, менің ата-бабам көшпенді болды. Өзбектер секілді жүзім егіп, Түркістан базарында шыт сатып күнелткен жоқ, мал соңында болды. Онда да біреудің малын бақты.
Иә, былайша айтқанда мен елдің айтуынша, көпті көрген ақсақалдардың айтуынша қаратабан, жарлы дәруіштердің ұрпағымын.
Бірақ қазіргі арақ ішіп, бұтына тышып, қалдық жеген дәруіш емес. Еңбекқор, небір қиын табиғи жағдайларда қара жұмыс жасап шыныққан шалдың тұяғымын.
ОЛ біз сияқты талтайып, маған үкімет/ата-анам пәтер қашан береді деп жатқан жоқ. Белді сыбанып алып, қыштан кесек басып, оны сатады. 5 жасар, 8 жасар, және 12 жасар бүлдіршін балаларын да жұмысқа салады. Небір бейнетті көрген кісі. Бәлкім содан болар 92-жыл жасап, 1987-жылы қайтыс болды.
Арал жақтан разьездерге, 81, Тербенбес, Бөгөн, Сексеуіл.
Сексеулдеген станцияға келіп тұра бастағанда, олар қалаға келгендей әсерде болған. Ал Сексеуіл ол кезде кішкентай ғана станса маңындағы ауылдың ауылы ғой қазіргімен салыстырғанда.