Предмет: Математика, автор: dakovicurij

МАТЕМАТИКА 6 КЛАСС ДАЮ БАГАТО БАЛІВ​

Приложения:

Ответы

Автор ответа: Svita14
2

Ответ:

9х-26=30-5х

9х+5х=30+26

14х=56

х=56:14

х=4

Ответ: х=4

7-3х=6х-56

-3х-6х= -56-7

-9х= -63

х= -63: (-9)

х= 7

Ответ: х=7

(7х+9)-(11х-7)=8

7х+9-11х+7=8

7х-11х=8-9-7

-4х= -8

х= -8 : (-4)

х=2

Ответ: х=2


dakovicurij: дякую, дай Бог тобі здоров'я, мені поставили 11
Автор ответа: Kabenova7
1

1. 9х-26=30-5х

9х+5х=30+26

14х=56

х=4

2. 7-3х=6х-56

-3х-6х=-56-7

-9х=-63

х=7

3. (7х+9)-(11х-7)=8

7х+9-11х+7=8

-4х+16=8

-4х=8-16

-4х=-8

х=2

Похожие вопросы
Предмет: Беларуская мова, автор: Аноним
перевод на русский
А жыў там адзін чалавек. З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі: за словам у
кішэнь не лезе. Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка. Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа:
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку. Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Доўга ішоў ён ці коратка, прыходзіць нарэшце
ў новы маёнтак. Хацеў Сцёпка проста ў панскі дом
ісці, ды лёкай спыніў:
— Ты чаго тут, валацуга, цягаешся! I нацкаваў
на яго сабак.
Сцёпка дастаў з торбачкі кавалак хлеба, кінуў
сабакам. Тыя і перасталі брахаць. Тады Сцёпка
зноў падышоў да ганка.
— Што табе трэба? — крычыць лёкай.— Тут
сам пан жыве!
Сцёпка пакланіўся лёкаю і кажа:
— А мой паночку, а мой даражэнькі, вось жа
мне і патрэбен гэты сам пан. Я прыйшоў да яго са
старога маёнтка.
Лёкай памякчэў.
— Добра,— кажа,— я далажу пану пра цябе. Але
скажы ж ты мне, адкуль ты ведаеш, што і я — пан?
— Гм,— хітра кашлянуў Сцёпка,— бачу: ты пан
не пан, а так сабе паўпанак, бо ў цябе лоб нізкі, нос
слізкі, от і відаць, што лізаў панскія міскі.
Узлаваўся лёкай, схапіў Сцёпку за каўнер ды
давай тузаць. Убачыў гэта пан з акна і паклікаў
лёкая да сябе.
— Які там хлоп? — пытаецца пан у лёкая.
— Ды валацуга нейкі са старога панскага
маёнтка,— адказаў лёкай і нізка пакланіўся пану.
Пан успомніў, што даўно не быў у старым
маёнтку.
— Пакліч яго сюды,— загадаў ён лёкаю. Пабег
лёкай клікаць Сцёпку, а той дастаў капшук, набіў
люльку тытунём ды пачаў агонь крэсіць. Выкрасіў
агню, закурыў люлечку. Курыць ды паплёўвае на
чысты панскі ганак.
— Ідзі ў пакоі, цябе пан кліча! — крычыць яму
лёкай.
— Не трасца пана трасе, пачакае,— адказвае
Сцёпка і пакурвае сабе люлечку.
— Ды хутчэй жа ты! — злуецца лёкай.—.. А то
пан цябе розгамі засячэ...
— Не засячэ! Вось дакуру люльку, тады і
пайду.
Чакаў, чакаў пан Сцёпку, не дачакаўся. Кліча
зноў лёкая:
— Чаму хлоп не ідзе?
— Люльку, пане, курыць.
Пан узлаваўся:
— Гані яго сюды!