panowanie kazimierza odnowiciela
Ответы
Ответ:
W 1039 roku do Polski wraca Kazimierz Odnowiciel. Popierają go Niemcy (Henryk III), które boją się wzmocnienia Czech, a także przeniesienia powstania chłopskiego na ich tereny oraz Ruś (Jarosław Mądry) pragnąca powstrzymania działań Miecława sprzymierzonego z pogańskimi Pomorzanami. Dzięki pomocy wojska niemieckiego (500 rycerzy) Kazimierz podporządkowuje sobie Małopolskę z Krakowem oraz opanowuje Wielkopolskę.
W 1047 roku Kazimierzowi udaje się przy pomocy ruskiej (bierze ślub z ruską księżniczką) opanować Mazowsze. Miecław umiera. W 1050 roku siłą zajmuje Śląsk. W 1054 roku cesarz nakazuje Kazimierzowi płacenie Czechom trybutu ze Śląska (na zjeździe kwedlinburskim). Na pewno Pomorze Zachodnie nie należało wówczas do Polski, najprawdopodobniej powróciło do pogaństwa. Kazimierz opanował jednak Pomorze Gdańskie. Nie udało mu się jednak przywrócić arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz odzyskać korony.Głównym zadaniem Kazimierza Odnowiciela w polityce wewnętrznej była odbudowa administracji i przebudowanie jej na potrzeby ówczesnych czasów. Oprócz administracji państwowej niezbędna była także odbudowa struktury kościelnej (bez arcybiskupstwa). Najprawdopodobniej Kazimierz zakłada opactwo benedyktynów w Tyńcu – najstarszy działający do dziś klasztor. Za rządów Odnowiciela na terenach polskich wprowadzono system lenny, zaś z grupy wojowników wykształca się stan rycerski (późniejsza szlachta).
Kazimierz Odnowiciel przeniósł stolicę Polski z Gniezna do Krakowa. Głównym powodem było wcześniejsze spalenie Poznania i Gniezna, a także wyniszczenie Wielkopolski.
Gall Anonim o odbudowie państwa przez Kazimierza:
Kazimierz więc przez krótki czas zabawiwszy u Niemców i zdobywszy tam wielką sławę i rozgłos rycerski, postanowił powrócić do Polski (…). I zabrawszy z sobą 500 rycerzy, wkroczył w granice Polski, a postępując dalej naprzód zajął oddany mu przez swoich (zwolenników) pewien gród, z którego powoli, zarówno męstwem jak podstępem uwolnił całą Polskę, zajętą przez Pomorzan, Czechów i inne sąsiednie ludy i poddał ją pod swoje władztwo. Następnie wziął sobie z Rusi żonę szlachetnego rodu i z wielkimi bogactwami, z której spłodził czterech synów i jedną córkę, przyszłą małżonkę króla czeskiego. (…) Po uwolnieniu tedy i odbiciu ojczyzny, i po wygnaniu obcych ludów nie mniejszy pozostał Kazimierzowi trud orężnego pokonania własnego ludu i swoich prawowitych poddanych. Był bowiem pewien człowiek imieniem Miecław, Cześnik i sługa jego ojca Mieszka (…) do takiej posunął się hardości i pychy, że odmawiał posłuszeństwa Kazimierzowi, a nadto z bronią w ręku i podstępem stawiał mu opór.