пераказ "на каляды к сыну"
Ответы
Ответ:
Змитрок Бядуля "На каляды к сыну"
Хмары насіліся над лесам, выбудоўваючы дзіўныя карціны. За імі ціхенька назірала паўсляпая старая, прымасціўшыся на пяньку. Удава лесніка жыла адна, у напаўразваленай хаце, збіраючы травы і дапамагаючы людзям. Усё жыццё яна была няшчаснай, нават у радасці яе вочы выказвалі смутак. Адна радасць у жыцці, якая лячыла душэўныя раны-гэта думкі аб сыне, які жыў у горадзе і стаў адвакатам.
Калі сын быў дзіцем, OH спадабаўся Пану і той узяў яго на выхаванне. Выгадаваў, як сына, даў добрую адукацыю, аплаціў вучобу ва ўніверсітэце, дапамог стаць паважаным адвакатам. Маці радавалася кожнаму лісту сына, ганарылася яго поспехамі, думала, што будзе падмога і клопат ёй у старасці.
Муж памёр, сын даўно жыў у горадзе, суседзі не маглі зразумець, чаму старая не пераедзе ў горад да сына, жыць у сытасці і цяпле, але яна толькі марыла і думала аб шчасці сына. Мінулі гады, аднойчы старая адчула, што мала ёй засталося жыць і сабралася на Каляды да сына.
У мароз, узімку, па прасёлкавай дарозе, яна ішла акрыленая думкай аб сустрэчы, з самым дарагім ёй на свеце чалавекам. У горадзе старая патрапіла ў паліцыю, Яна распытвала ўсіх мінакоў аб адвакаце, не ведаючы адрасы сына і не ўмеючы правільна назваць яго пасаду. Галодная і змёрзлая,яна пераначавала ва ўчастку, а раніцай яе адвялі ў дом адваката, бо старая назвалася яго маці. Старая доўга стукала ў дзверы і
лёкай пусціў яе, толькі пасля доўгіх роспытаў, хто яна такая. Праводзіўшы яе на кухню, дзе шушукаліся слугі, лёкай паклікаў пана. Убачыўшы сына, маці кінулася са слязамі да яго:
-"Сынок,родненькі.....
Але пан, пачырванеўшы ад сораму, адхіснуўся ад яе і крыкнуў:
-"Чаму ў хату пускаюць вар'ятаў жабрачак!"
Яна не памятала, як апынулася на прыступках дома, як сын сказаў ёй сыходзь, як грукнуў за сабой дзвярыма, як лёкай сунуў ёй у руку грошы, сказаўшы, што гэта ад пана. Ішоў снег, слёзы цяклі па шчоках, грошы выпалі з рукі старой і прыліплі да тратуара. Яна сядзела за варотамі і думала пра сына ......