бұгінгі жастардың бабалар аманаты алдындағы басты парызы не деп ойлайсыз Эссе
Ответы
Ответ:
Еліміздің сан ғасырлық тарихында мақтаныш тұтар, бүгінгіміз бен келешегіміз үшін ғибрат алар, кеудемізге қиналғанда үміт отын жағар оқиғалар мен Отан алдындағы адал қызметінен үлгі алар ұлы тұлғалар аз болмаған. «Маған туған жердің бір уыс топырағы да қымбат», деп жауға шапқан батырларымыз қаншама. Сол ата-әжелерімізді, аға-апаларымызды еске алсақ біз олармен мақтанамыз,ерліктеріне сүйсіне қараймыз. Бүгінгі жастар сол бабаларымыздың алдындағы мәңгілік парыздарды орындап жүрміз бе?
Еліміздің сан ғасырлық тарихында мақтаныш тұтар, бүгінгіміз бен келешегіміз үшін ғибрат алар, кеудемізге қиналғанда үміт отын жағар оқиғалар мен Отан алдындағы адал қызметінен үлгі алар ұлы тұлғалар аз болмаған. «Маған туған жердің бір уыс топырағы да қымбат», деп жауға шапқан батырларымыз қаншама. Сол ата-әжелерімізді, аға-апаларымызды еске алсақ біз олармен мақтанамыз,ерліктеріне сүйсіне қараймыз. Бүгінгі жастар сол бабаларымыздың алдындағы мәңгілік парыздарды орындап жүрміз бе?Осы сұраққа жауап іздегенімде, ойыма еріксіз шығармалары саф алтыннан да қымбат Әбдіжамал Нұрпейісовтың «Соңғы парыз» атты романның адамзатқа айтатын ойы қандай?» деген сауалға берген жауабы адамзат баласына артылған аманатты айқындағандай болды. Жасы тоқсанның төріне шықса да көп нәрсені жадынан жоғалтпаған жазушы өткен өмірді саралай келіп «Адамзаттың бабалар алдындағы парызы - адамдық қалпын және табиғи ортаны сақтау. Пендедегі бүгінде белең алған арсыздық пен әлеуметтік желіге қызығушылық жойылмаса, экологияның зардабына алаңдау білдірмесе, біз көп ұзамай ақырзаманға аяқ басамыз. Сондықтан, адам мен қоршаған ортаны бұзатын зардаптарды тоқтату - соңғы парызымыз» деген сананы сілкіндіріп, жүрекке жылу сыйлайтын сөздері оралды. Осы орамды ойлар арқылы көкейімдегі сұрақтың жауабын жеткіздім деп білемін.
Еліміздің сан ғасырлық тарихында мақтаныш тұтар, бүгінгіміз бен келешегіміз үшін ғибрат алар, кеудемізге қиналғанда үміт отын жағар оқиғалар мен Отан алдындағы адал қызметінен үлгі алар ұлы тұлғалар аз болмаған. «Маған туған жердің бір уыс топырағы да қымбат», деп жауға шапқан батырларымыз қаншама. Сол ата-әжелерімізді, аға-апаларымызды еске алсақ біз олармен мақтанамыз,ерліктеріне сүйсіне қараймыз. Бүгінгі жастар сол бабаларымыздың алдындағы мәңгілік парыздарды орындап жүрміз бе?Осы сұраққа жауап іздегенімде, ойыма еріксіз шығармалары саф алтыннан да қымбат Әбдіжамал Нұрпейісовтың «Соңғы парыз» атты романның адамзатқа айтатын ойы қандай?» деген сауалға берген жауабы адамзат баласына артылған аманатты айқындағандай болды. Жасы тоқсанның төріне шықса да көп нәрсені жадынан жоғалтпаған жазушы өткен өмірді саралай келіп «Адамзаттың бабалар алдындағы парызы - адамдық қалпын және табиғи ортаны сақтау. Пендедегі бүгінде белең алған арсыздық пен әлеуметтік желіге қызығушылық жойылмаса, экологияның зардабына алаңдау білдірмесе, біз көп ұзамай ақырзаманға аяқ басамыз. Сондықтан, адам мен қоршаған ортаны бұзатын зардаптарды тоқтату - соңғы парызымыз» деген сананы сілкіндіріп, жүрекке жылу сыйлайтын сөздері оралды. Осы орамды ойлар арқылы көкейімдегі сұрақтың жауабын жеткіздім деп білемін. Қорытындылай келсем, Тәуелсіз елімізді көркейтетін, шаңырағын биіктетіп байытатын, абыройын асырып, өз бақытының иесі болуына қол жеткізіп отыратын, білім мен білік жолын таңдаған кейінгі ұрпақтар, яғни, біз жұмыла еңбек етіп, Бабалар аманатына адал болуымыз керек.