Предмет: Қазақ тiлi, автор: akerke10

напишите сочинение
Қамбар батыр жырындағы Назым бейнесі

Ответы

Автор ответа: BojanKrkic
2

Ответ:

Қамбар батыр жырындағы Назым бейнесі.

«Қамбар батыр» – қазақ халқының қаһармандық жыры. Жырдың басты тақырыбы – жер мен ел намысын қорғау. Негізгі кейіпкер оқиғаға араласпас бұрын Әзімбайдың қисапсыз мол байлығы, оның алты ұлы және сұлу қызы – Назымның сән-салтанаты марапатталады. Назым сұлудың келбетін мадақтаған тұста ұлғайту (гипербола) мен әсірелеу (гротеск) де мол орын алады. Назым қыздың сұлулығы, ба鬬лығы тойға жиналғандарды айтар¬лықтай тәнті етеді. Жырда Назым¬ның ажар-көркі он төртінші айдай, ашылған гүлдей, кірсіз қағаздай деген теңеулермен сипатталады.

Назым тұлғасының ерекше болмысына көп назар аударылады.

Назым қыздың образы жырдағы батыр тұлғасын көмескілемейді, қайта батырдың образын ашуда өзгеше көркемдік мән атқарады. Жырдың бастамасынан-ақ ерекше болмысты сұлудың бейнесі танылып, жыр соңына дейін алуан түрлі қасиет белгілерімен сомдала түседі. Қыз бен оның әкесі, ағаларының тұтас бейнесін танытатын «Қамбар батырдағы» Назым бейнесі өз тегінен бөлек мінез бен іс-әрекет иесі екендігімен оқшауланады. Ол жөнінде жыр: «Алты ағасын, әкесін ақылымен Назым биледі» – деп баян етеді. Яғни, көпке сәулесі түскен, кірсіз ажары ақ қағаздай арудың ішкі-сыртқы болмысын қатар көрсету басым. Сұлу сипаты, ерке мінезімен қатар өзіне жар таңдаудағы батыл қадамдары Назым тұлғасын өзге жырлардағы әйелдер образынан ерекшелейді. Батырлық сынау мақсатындағы шарт қойып, күйеу таңдау «Қобыланды батыр» жырында да бар. Ел ішінде ғана емес, жат жұртқа дақпырты жеткен сұлудың таңдауының кімге түскендігіне салмақ арту арқылы кейіпкерлердің мінез-құлықтарын ашып көрсету – «Қамбар батыр» жырының өзіндік ерекшелігі.

Похожие вопросы
Предмет: Русский язык, автор: nikValekS2allgg
Найдите в тексте предложения с подчинительной или сочинительной связью. «Поэзия» – слово греческое, оно происходит от глагола «творю», «создаю». Поэзия – это то, что создано, вернее, воссоздано человеком, его мыслью, чувством, воображением. Древние греки называли поэзией искусство человеческой речи вообще, имея в виду прозу и стихи, театральную декламацию и философский спор, судебную речь и поздравление другу. В настоящее время мы называем поэзией только стихотворное искусство, но в нашем сознании живо представление о поэзии как о чем-то возвышенном, красивом, необычном. В самом деле: любить читать, писать стихи может лишь тот, в чьей душе живо поэтическое начало, то есть желание и способность, отвлекаясь от конкретных окружающих обстоятельств, входить в мир условный, неосязаемый, невидимый (в отличие от кино и театра), неслышимый (в отличие от музыки), лишь воображаемый. Страдать, удивляться, радоваться, негодовать – и все это по поводу того, что лично тебя не касается, что было с другими, а может, и вообще не было. Понятно, что поэтическое начало в человеке плохо уживается с эгоизмом, пошлостью, корыстолюбием. Оно либо победит и вытеснит зло, либо покинет вас незаметно, но навсегда. Недаром обыватели, как правило, не любят стихов.
Предмет: Английский язык, автор: олеся484
Предмет: Математика, автор: tvoia75