Предмет: Литература, автор: Prastityt

Что необычного в характере и натуре Онегина?

Ответы

Автор ответа: Софла
0
Он ведет типичный для молодежи того времени образ жизни: посещает балы, театры, ухаживает за женщинами. Главной его наукой, пишет Пушкин, "была наука страсти нежной". Несмотря на это, поэт подчеркивает ум Онегина, который был "резким и охлажденным". Это и отличало главного героя от светского общества. В характере Евгения Онегина, в его натуре было что-то необычное. Светская жизнь, которую он вел, повлияла на его характер; она научила его скрывать свои истинные чувства, лицемерить. Однообразная жизнь, которая была лишена содержания, не удовлетворяла Онегина. Постепенно он разочаровывается в жизни, впадает в депрессию:
Нет: рано чувства в нем остыли;
Ему наскучил света шум...
Возникает душевная пустота, горечь. Им овладевают скука, тоска, "русская хандра". Начинаются поиски смысла жизни.
Интересен в романе образ Владимира Ленского. Пушкин с нежностью изобразил его характер. Этот молодой человек поражает своей искренностью, порядочностью. Ленский — поэт-романтик, "от хладного разврата света еще увянуть не успев", "он пел поблеклый жизни цвет, без малого в осьмнадцать лет". Он так же, как Онегин, был чужд светскому обществу. Владимир Ленский — единственный человек, с кем сблизился в деревне Онегин, несмотря на крайнее различие их натур. Дружба между этими людьми кажется странной и необычной.
Похожие вопросы
Предмет: Другие предметы, автор: Аноним
Өлеңнің тақырыбын анықтаңыз. Тақырып

Мін тағып ес білгелі "достың" көбі,

Барымды басқаша етіп кескіндеді.

Бермесем өзім жайлы өзім айтып,

Білсем деп жүрген де жоқ ешкім мені.

Жатпай ма ел: "түсі игіден түңілме", - деп

Бір жанмын білім де көп, мінім де көп,

Кетер ем баяғыда бақытты боп,

Келеді жібермей-ақ тілім бөгеп.

Туғалы тура сөзден іркілмеген

Дерт болып жабысқалы бұл тіл деген.

Жамандап мені біреу оңған емес,

Ешкімнен болған емес күлкім де кем.

Болған да жеріміз жоқ елден ығыр,

Өтуде ертелі-кеш төрде ғұмыр,

Қызыл тіл ақиқаттың ақ жолынан

Ауытқып,ала қашып көрмеді бір.

Бәрі де еркінде ғой бір алланың,

Мен оны басқа жаққа бұра алмадым.

Сұм десе, сұмырай десе иек қышып,

Тұрады көре сала ұрандағым.

Түгі жоқ демеңіздер қызығарлық,

Жарасып жақсы жердің қызын алдық.

Ермедім ырқына да майда тілдің,

Көрмедім "ой, кәпірдің" ізін аңдып.

Сөзіме құлақ түріп жүрген бала,

Сен неге жалт қарадың күлмең қаға.

Ол рас, сорымды да, бағымды да

Тапсам мен - тауыпжүрмінтілденғана!