Предмет: Музыка, автор: milinmir

Римский Корсаков "Золотой петушок" почему была запрещена к показу?

Ответы

Автор ответа: Аноним
0
Наверное, пора запретить сказки Пушкина, в особенности, "Сказку о золотом петушке", а также замахнуться на оперное наследие, в частности Римского-Корсакова. Слишком много аллюзий и параллелей у нынешнего путинодержавия с "царем Додоном", а прочие персонажи, вроде "Шемаханской царицы" и "Звездочета" так и вопиют, так и прут, навевая "несвоевременные мысли" о типе правления и окружающих вождя проблемах.  "Золотой петушок", между прочим, это и последняя дореволюционная российская опера, и последняя опера Римского-Корсакова, - опера-сатира, опера-обличение, - едкая, ядовитая. ВРЕМЯ НАЗАД! Оперу "Золотой петушок" уже запрещали, вовсю, как только она была написана... В российской империи времен Николая II недвусмысленно видя намеки на царя, русско-японскую войну, как пасквиль на самодержавие того времени. пугающе-смешное дежа вю. Все повторяется, только на новом цикле. Пока, правда, цензорами выступают не власти, а православные миряне и клир, защищающие также и царя, и патриарха, и ряженных казачков, которых задело, до глубины души...


После бурных событий 1905 года, когда Римского-Корсакова за поддержку студенчества царские чиновники уволили из консерватории. "... Дела в России представляются мне весьма дрянными", - пишет он одному из учеников в 1906 году. - Все чаще приходят мысли, что и он уже не тот, и ему пора на покой. Лучше вовремя остановиться, чем переживать падение…" - строки одного из летних писем 1906 года. "Премьеры своей оперы композитор Римский-Корсаков так и не дождался. Сначала шла речь о ее постановке в Москве, в Большом театре. Начались переговоры об этом с директором императорских театров Теляковским. Но весной 1908 года Теляковский уведомил: "Московский генерал-губернатор против постановки этой оперы и сообщил об этом в цензуру, а потому, думаю, и в Петербурге будут против". "Русская музыкальная газета" сообщала: "Оперному театру С. И. Зимина воспрещена постановка оперы Римского- Корсакова "Золотой петушок". Правда, со временем Зимину удалось пробиться сквозь рогатки цензуры: 14 сентября 1909 года в его театре состоялась премьера. Но было это уже после смерти композитора.

Да, задал композитор загадку своим слушателям. Не одну, много загадок... как воспринимать Шемаханскую царицу: как образ зла, коварства, обольщения или как символ прекрасного? Почему так близка ее музыка той, что рисует Звездочета? Из одного они мира, волшебного и таинственного, или из разных, но равно чуждых дурацкому и примитивному додонову царству? Римский-Корсаков доверил первый показ арии Шемаханской царицы, еще задолго до премьеры оперы, своей любимой певице Надежде Ивановне Забеле-Врубель, лучшей исполнительнице партий Царевны-Лебеди в "Сказке о царе Салтане", Волховы в "Садко", Снегурочки. Забела трактовала Шемаханскую царицу как образ Чуда, Добра, Красоты. Николай Андреевич высоко ценил ее трактовку... Рассказывая в одном из писем о своей работе над оперой, Римский-Корсаков писал: "Додона надеюсь осрамите окончательно". Он очень рассчитывал, что публика, привыкшая понимать подцензурный иносказательный язык, догадается, какого Додона имел в виду композитор. И не ошибся: многие уловили в его опере-сатире едкие намеки не только на "всероссийского Додона" - Николая Второго, но и конкретно на некоторые эпизоды позорной русско-японской войны. Николай Андреевич сначала думал даже дать подсказку: на заглавном листе рукописной партитуры оперы он написал эпиграф-цитату из своей же оперы "Майская ночь": "Славная песня, сват.. Жаль только, что голову в ней поминают не совсем благоприличными словами".
Похожие вопросы
Предмет: Қазақ тiлi, автор: sanzharsanya1
2. Кестені толтырыңыз.
Автор көзқарасы қандай? Автор көзқарасы бойынша менің пікірім

3. Автор мәтінде экспрессивті-эмоционалды сөздерді, автор көзқарасын қандай мақсатта береді? Олардың мәтін мазмұнын ашудағы немесе оқырманға әсерін күшейтудегі маңызы бар ма? Дәлелдеңіз.


Мәтін
Белгілі сыншы, мәдени сарапшы, еліміздің еңбек сіңірген қайраткері Әлия Бөпежанова қазіргі сатиралық театрлар туралы өз пікірін білдірді.

– Қазір әзіл-сықақ театрларының саны бар, сапасы сын көтермейді деп көп айтылып, жазылып жүр. Театр сыншысы ретінде сіздің ойыңыз қандай?

– Қазір әзіл-сықақ театрлары көп. Жалпы, қазір әзіл-сықақ театрлары жан-жақты. Негізінен бүгінгі күннің әлеуметтік мәселелерін көтереді. Бірақ бір айтатын мәселе: олар қоғамдық әлеуметтік мәселелерден гөрі отбасы-ошақ қасы, тілді дұрыс айтпау, құда-құдағилар сияқты жеңіл-желпі тақырыптарды шиырланқырап қалып жүр. Көпке топырақ шашуға да болмайды.

– Әзіл-сықақ театрларының одан бөлек тағы қандай кемшіліктері сізді ерекше алаңдатады?

– Меніңше, театрлардың басты проблемасы материалдарды өздері жазып ала салады. Тақырыпқа жеңіл-желпі қарайды. Сахнаға шығып әйтеуір жұртты күлдірсек болды дейтін сияқты. Тағы бір мәселе: қазіргі жастар сахнаға шығып алып, өздерін жарнамалауға бейім. Оны өздері де байқамайды. Бұл – сахналық мәдениетке томпақ нәрсе.
Сондай-ақ телеарналарда демалыс күндері, түнгі уақытқа қарай, әзілге құралған дүниелер беріліп жатады. Қарасаң, талғам мен эстетика жетпейді. Тақырып аялары өте тар. Бұл да бүгінгі күннің басты проблемасы сияқты. Жақсы әзіл арзан күлкіден құралмау керек. Ол, керісінше, адамды ойлантуға, өмірге басқаша көзбен қарауға итермелеу керек.
– Кәсіби авторларға тапсырыс бермей, өздері жаза салу, ақша үнемдеу ме, әлде өз өздеріне деген сенімділік пе?

– Біріншіден, мүмкін ақша үнемдейтін шығар. Өнер деген – интеллектуалдық жеке меншік. Шын мәнінде, интеллектуалдық еңбекке лайықты еңбекақы төленуі керек. Бүгін, мысалы, Парламентте мәдениет туралы заң талқыланды. 25 жылдан бері жазушыларға қаламақы төленбейді екен. Бұл, былайша айтқанда, нонсенс. Әрине, театрлардың бәрі бірдей емес.

– Расымен де, театрлар неге арзан әзілге құмар болып кетті?

– Кез келген өнер адамы саясаткер болу керек. Ол қоғамда не болып жатыр, парламент не талқылады, қандай халықаралық мәселелер қаралды, қысқаша айтқанда, бәрін біліп, бақылап отыру керек. Яғни деңгейі өте жоғары, ой-өрісі кең болуы тиіс. Өнер тек құда мен құдағиға тиісіп немесе әйел болып киінген, шалбарын шорт кескен келіншектерді немесе


орысша тіл сындыратын жастарды сынаумен ғана шектелмеу керек. Әрине, оның бәрі қажет . Бірақ интеллектуалдық ізденіс көбірек керек. Меніңше, әзіл-сықақ театрларында білім, ізденіс жағы жетіспейтін секілді…
Предмет: Қазақ тiлi, автор: ks8145293
Предмет: Биология, автор: kimvladislav130