Предмет: Информатика, автор: Аноним

1. Сколько цветов будет содержать палитра, если на один пиксель отводится 4 бита памяти?
2. Монитор позволяет получать на экране 224 цвета. Какой объем памяти в байтах требуется для кодирования 1 пикселя?
3. Монитор позволяет получать на экране 65536 цветов. Какой объем памяти в байтах требуется для кодирования 1 пикселя?
4. Вычислите необходимый объем видеопамяти для графического режима, если разрешение экрана монитора составляет 1280 * 1024 пикселей, глубина цвета - 32 бита.

Ответы

Автор ответа: vadim2016s
0
Для всех заданий воспользуемся формулой N=2^i? где N -количество цветов, а i -количество бит на 1 пиксель.
Задача 1.
N=2^4=16 цветов.

Задача 2.
N=224=2^i, поскольку для кодирования 128 цветов необходимо 7 бит, а для кодирования 256 цветов -8 бит, выбираем большее число, то есть 8 бит или 1 байт.

Задача 3.
65536 это 2^16⇒требуется 16 бит или 2 байта.

Задача 4.
1. Узнаем общее количество пикселей 1280*1024=1310720
2. Полученное число умножаем на глубину цвета 1310720*32=41943040 бит = 41943040/8 = 5242880 байт = 5242880/1024 = 5120 кб =5120/1024 = 5 Мб
Ответ: 5 Мб
Автор ответа: Аноним
0
Спасибо! ;)
Автор ответа: Aillianna
0
4 - верно
Похожие вопросы
Предмет: Қазақ тiлi, автор: altair8d
Әдеби шығармада көтерілген әлеуметтік-қоғамдық мәселені берілген үзінділер
арқылы түсіндіріп жазыңыз.
Қ\с Шығармадан үзінділер Идеясы

1
«Ғажайып ертегілер еді... дүниедегі жақсылық
атаулының бәрі-бәрі:ертік те, ізгілік те, сұлулық пен
ақылдылық та, әйтеуір, адамға тән небір асыл
қасиеттің барлығы сол Аянныі ертегілерінде
болушы еді. Аян батырлық туралы ертегіні
айтқанда, біз – алым-жұлым киінген қара борбай
балалар, бір сәтке жадау қалпымызды ұмытып,
шетімізден: көк семсерді жарқ-жұрқ еткізіп, ат
ойнақтатып жауға қарсы арыстанша ақыра шабатын
нағыз қас батырдай сезінуші едік өзімізді.
Өмірімізде қосауыз мылтықтан өзге ештеңе
көрмесек те, жарқ-жұрқ еткен көк семсер тұрғанда
зеңбірек, пулемет дегендер айтар сөзге, көңілге
олқы түсіп, ойыншық сияқты болып қалатын.»

2
« Сарысу іркілген атқораның іші тұншығардай
қапас, тымырсық еді. Тастай қараңғы. Төбесіне ұя
салған торғайлардың, олардың шырылдаған
қызылшақа балапандарының үні құлақты
тұндырады. Құжынаған шыбындардың ызыңы бір
басқа. Қараңғылыққа көзім үйренгенше есік
алдында тұрдым да, онан соң қабырғаны жағалап
түкпірге қарай жүре бастадым. Аяқ асты сазданып,
басқан сайын шұрқ-шұрқ етеді. Түкпірге де жеттім.
Аян қараңғы бұрышта біруыс боп бүрісіп, екі
алақанымен бетін басып солқылдап жылап отыр
екен. Ұзақ жылады. Онан соң көзін сүртті де,
қорадан шықты. Сыртқа шыққан соң көрдім, көзі
қып-қызыл боп кетіпті. Маған қарады да өз-өзінен
жымиып күлді.»