Предмет: Українська мова, автор: Аноним

Добрати спільнокореневі слова до слів затих і життя

Ответы

Автор ответа: Ориана
2
Затих-тихо-притих.
Життя-прижитися, жити.
Похожие вопросы
Предмет: Математика, автор: sulejmenozar
Предмет: Қазақ тiлi, автор: Аноним
mda Абай емiрi ғажап емір. Бесiкте әнмен алдиленген ол көшпелі елде, әртүрлі рулардын салтында әсершiл болып еседі. Абай өн төрт жасынан бастап шығарған. Семей қаласындағы Ахмет Риза медресінде оқыған. Медреседе ол араб, парсы тілдерін үйренеді. Шығыс ақындарының өлеңдерін оқиды. Медреседе окып жүрген жылдарының соңында Семейдегі орыс мектебіне түсіп оқиды. Кейін балалық шағында дұрыс оқи алмаған орыс тiлiн кайтадан оки бастайды. Семейдегі Гоголь атындағы кітапханадан орыс тілінде шыккан кітаптарды кеп окиды. Осы кітапханада Е. П. Михаэлиспен танысады. 2ek - - Абай акындықты халықтың даналығынан, тапқырлығынан, шеберлігінен үйренді. Абай орыс мәдениеті эркылы Еуропа мәдениетімен танысты. Абайды карапайым халықтың өмірі атты толғандырды. Олардың емiрi үшін күресті. Абай жас ұрпакка көп көңіл белдi. Жағымсыз кылыктан аулақ олуға шақырды. Жасы улкенді құрметтеуге, достыққа адал болуға, ілім-ғылымды уйренуге шақырды. Жастарға уақытты тиімді пайдалану еректігін айтты. «Өмір-дүние дегенің ағып жатқан су екен. Жақсы- аман көргенін ойлай берсеӊ, у екен», - деп, өзінің ішкі уайымын азды. «Әсемпаз болма әрнеге, өнерпаз болсаң, аркалан. Сен де бiр кiрпiш ниеге кетігін тап та, бар қалан!» - деп, емірден өз орнын табуды өсиет п калдырды. Ол «Жасымда ғылым бар деп ескермедім, пайдасын көре ра тексермедiм. Ержеткен соң түспеді уысыма, колымды мезгiлiнен кеш омедiм!>> деп, «ғылым-білімді толық игере алмадым» деп екiндi. можете написать это но в каткой форме для пересказа​
Предмет: Русский язык, автор: Egor2469
Сжатое изложение :


Чтобы оценить доброту и понять ее значение, надо непременно самому испытать ее. Надо воспринять луч чужой доброты и пожить в нем. Надо почувствовать, как луч этой доброты овладевает сердцем, словом и делами всей жизни. Доброта приходит не по обязанности, не в силу долга, а как дар.

Чужая доброта – это предчувствие чего-то большего, во что даже не сразу верится. Это теплота, от которой сердце согревается и приходит в ответное движение. Человек, раз испытавший доброту, не может не ответить рано или поздно, уверенно или неуверенно своею добротою.

Это великое счастье – почувствовать в своем сердце огонь доброты и дать ему волю в жизни. В этот миг, в эти часы человек находит в себе своё лучшее, слышит пение своего сердца. Забывается «я» и «своё», исчезает чужое, ибо оно становится «моим» и «мною». И для вражды и ненависти не остаётся места в душе.