тусау кесу такырыбына ангиме курау
Ответы
Ответ:
Тұсау кесу.
Кішкене бала бесіктен белі шығып, еңбектеуден өткеннен соң, аяғын қаз – қаз баса бастайды. Бұл кішкентай бөбектің ең алғашқы талпынысы, өзі жасаған тіршілігі. Осындайда дана қазақ баланың келешегіне ақ жол тілеп,«балам тез жүріп кетсін» деген ниетпен «тұсаукесер» тойын жасайды.
Ер көңілді, жаны жомарт қазақ ұрпағының жолынан ешнәрсесін аямаған. Ұрпағы таршылық, тапшылық көрмесін, бай-бақытты молшылық ғұмыр кешсін, көңілі дарқан даладай, текті, жетелі, ел-жұртына сиымды, бауырмал, қадірлі, қайырымды көпшіл азамат болсын деген ата-ана алғашқы қадамын майлап, тұсауын кестіруді өз борышы санаған.
Сондай ниетпен ағайын – туыс, бауырды, құда – жекжат, дос – жаран, көрші – қолаңның барлығын шақырып, ұлан асыр той жасап, баланың тұсауын кеседі. Тұсауы кесілмеген бала сүріншек болады деп түсінген. Әдетте баланың тұсауын елге сыйлы азаматтар, аузы дуалы шешендер, бес саусағынан бал тамған ісмер шеберлер, жез таңдай әншілер, ерекше қасиетті адамдар кеседі.
Әдетте қазақтар бала тұсауынала жіппен, қылдан ескен шыжыммен немесе ішекпен кескен. Мұның мәні мынада: қазақ баласын сөзді естіп ұға алатын, айтқанды ептеп істейтін кезінен – осы тұсауы кесілген күннен бастап ұрлыққа, зорлыққа, жырындылыққа барма, жолама деп баулиды. Біреудің ала жібін аттама, бүлінгеннен бүлдіргі алма дегенді әу бастан-ақ құлағына сіңісті етеді. Аяқтағы жіптің ала болуы да, оның кесілуі де жоғарыдағыларға жолама, ондайдың жолын қолыңнан келсе кес, дүниенің азы біреудің бір құлаш жібіне ең құрығанда бұзауға бас жіп болар ма деп қызықпа, тұсауындағы жіпті кескендей ондай арам кезіксе, кесіп құртуға тырыс дегені.