Предмет: Қазақ тiлi, автор: ReaLisT0

Тұрар Рысқұлов мінездеме жазу керек

Ответы

Автор ответа: BojanKrkic
45

Тұрар Рысқұловқа мінездеме

Қазақ халқының көрнекті перзенті, белгілі мемлекет және қоғам қайраткері Тұрар Рысқұлов өзі өмір сүрген кезеңде туған елінің болашағы үшін көп нәрсе жасады. Рысқұловтың артына қалдырған өшпес мұрасы саясат, экономика және рухани құндылықтар тақырыбына жазған публицистикалық, терең зерттеу еңбектері мен мақалалары бүгінде өз ұрпағына қызмет етуде. Әсіресе, солардың ішінде экономика және қаржы-қаражат мәселелеріне арналған еңбектерін ойшылдар мен жас ғалымдар әлі күнге дейін іздеп оқиды.

Қазақ әдебиетінде Тұрар бейнесін жасау жолында алғаш қалам тартқан Мұхтар Әуезов еді. Тұрар Рысқұловтың көзі тірісінде-ақ жазылған «Қараш-қараш оқиғасы» повесі жұртшылықтан жоғары баға алған болатын. Оны оқыған Т.Рысқұловтың ағыл-тегіл егіліп жылағанын жазушы Шерхан Мұртаза өз кітабында шебер суреттейді.

Шындығында, оқырман қауым Т.Рысқұлов жайлы біраз жағдайларға қанық болғанымен, оның өмір жолын түгел қамтитын, ұлт мақтанышы бейнесін жоғарыдан көретін туынды әлі дүниеге келе қоймаған еді. Сол кезеңде зиялысынан адасып қалған ұрпақты ардақтысымен қауыштыра Шерхан Мұртазаның «Қызыл жебе» романы әдебиет әлемінің есігін ашты.

Ол туралы Т.Мәмесейіт былай дейді: «Біздің жоғалтқанымыз қазақ деген соры қайнаған халықты қайтсем бақытқа жеткіземін деп жанпидалықпен күрескен арыстарымыз еді алдымен. Олар біздің өткеніміз, тегіміз, руымыз еді ғой. Зорақы заман бізді содан айырғысы келді. Мәңгүрт жасағысы келді. Міне, сол оталған арыстарымыздың бірі және бірігейі Тұрар Рысқұлов еді. «Қызыл жебе» хамсасы» арқылы біз алдымен сол Рысқұловты таптық және таныдық. Ал, Рысқұлов тағдыры халық тағдыры. Өйткені, оның өмір жолындағы басынан өткен шындықтар халық тағдырындағы, тарихындағы шындықтарды елестетер еді. Сондықтан да, Рысқұловты тану халықты тану деген сөз. Халықты тану өзіңді тану» Осы реттен келгенде, «Қызыл жебе» ұлттың рухын түлеткен, рухани ұстазына, көш бастар көсеміне айналған шығарма болды.

Аталмыш романның негізгі кейіпкері Тұрар Рысқұлов. Автор оның жас шағынан бастап өскен ортасын, өмірден көрген-түйгенін, алған әсерін жан-жақты кең, байсалды суреттейді. Жастайынан көрген қиыншылық, жеген таяқ, аянышты тіршілік пенде атаулының пешенесіне жазыла бермейтін қатал тағдырды танытады. Тұрар қаршадайынан әкесі Рысқұлды өзіне үлгі етіп өсті. Ол әкесінің турашылдығын, күштіден күбіжіктемейтін, мықтыдан ықпайтын тәкаппарлығын, жарлымын деп жасымайтын мінезін ұғып өсті.

Оқырман алғашқы кітаптан-ақ, болашақ большевиктің мінезі қандай ортада, қалай қалыптасқандығы туралы жанымен ұғып, көңілмен танитын мол мағлұматтар алады.


Похожие вопросы
Предмет: Русский язык, автор: nastj76322
Изложение, самое главное.

Часа через три вернулся я на пристань. Удивительно, но Малыш все еще был там. Он заметил меня и сразу заметался. То вырывался вперед в открытое море, то делал круги и снова возвращался к пристани. Я понял, что он приглашал меня с собой. Раздобыл я рыбы и начал бросать ему. Он хватал ее в воде. Иногда Малыш пытался схватить ее на лету, но сначала у него ничего не получалось. Но на десятой рыбине он вдруг изловчился, подпрыгнул вверх метра на три и на лету поймал ставриду.

На следующий день я снова пришел па пристань. Малыш был уже около нее, ждал меня. Я покормил его, на этот раз он ловил рыбу на лету, как хороший вратарь мяч. Потом закружился, стал плавать.

Я тоже решил искупаться. Вошел в море. Малыш подплыл ко мне, остановился. Я погладил его по спине. Он быстро отплыл от меня и так же быстро вернулся. И опять остановился. Тогда я пустился вплавь. Малыш тоже двинулся с места. Угнаться за ним я не мог, и, видимо, он это понял - вернулся ко мне, стал плавать вокруг. Иногда касался моих ног. А потом начал выделывать пируэты и даже разок перепрыгнул через меня. Носился около, как собака, и явно радовался, что я с ним. Вскоре я повернул к берегу. И опять Малыш устремился за мной. Он даже пытался плыть впереди, как бы не пуская меня на землю. Но я все же вышел на берег, и дельфин опять замер около обреза воды.

На другой день я снова купался с ним. И он снова кружился около меня, но в море уже не звал.

Близился срок окончания отдыха. За несколько дней до отъезда я решил больше не встречаться с Малышом. Издалека я наблюдал за ним. Он продолжал кружиться около пристани. Малыш ждал меня. Подходили разные люди - отдыхающих было много, - но он не обращал на них никакого внимания. Даже уплыл в море. Он не хотел знакомиться с другими.

Утром, на пятый день после последней нашей встречи я не выдержал, решил навестить друга. Выхожу на пристань. Малыша не видно. Значит, ушел к своим. Так и должно быть.

Но что это? На берегу шагах в двадцати от пристани лежит большая рыбина. Бросился к ней - Малыш? Он! Лежит брюхом вверх. Посмотрел ему в глаза, а они уже мутные. Схватил его, отнес в море. Бережно опустил в воду. Может, оживет. Нет, никаких признаков жизни.

- Ах, Малыш, Малыш, что же ты наделал? Как очутился на берегу?

Ночью шторма не было. Видно, дельфин "разбежался" и "прыгнул" на землю. И там остался. Он умер, ожидая человека.

Я поднял Малыша и отнес в горы. Выкопал небольшую яму, положил в нее своего друга. Засыпал землей. Раз ты так хотел дружить с сыном земли - оставайся на суше. Прощай, дельфин, который отдал жизнь во имя дружбы с человеком"*
Предмет: Химия, автор: misskamen